Jóhann Atli Elfarsson fæddist í Reykjavík 28. janúar 2005. Hann lést af slysförum þann 13. júlí 2023.

Foreldrar hans eru Elín María Jóhannsdóttir, f. 6. júlí 1983, og Elfar Bjarni Guðmundsson, f. 13. júlí 1983. Eiginkona Elfars er Ásdís Björk Jensen Jónsdóttir, f. 12. maí 1982. Systkini Jóhanns Atla eru Hrafntinna Líf, f. 28. október 2007, Magni Þór, f. 27. september 2021, og Vigdís Ýr, f. 27. september 2021. Matthías og Axel, f. og d. 25. ágúst 2016, og Bríet, f. og d. 21. ágúst 2017.

Jóhann Atli bjó fyrst um sinn í Kambaseli í Breiðholtinu með foreldrum sínum. Hann flutti síðan með móður sinni til ömmu sinnar, Lovísu, á Seljabraut og þar bjuggu þau mæðgin þangað til þau fluttu í Kópavog þegar Jóhann Atli hóf grunnskólagöngu sína í Kársnesskóla. Hann fór yfir í Seljaskóla þegar hann var í 4. bekk og í 6. bekk flutti hann svo á Stokkseyri til pabba síns og fjölskyldu. Hann gekk þar í skóla þangað til hann fór aftur í Breiðholtið og lauk grunnskólagöngu sinni í Ölduselsskóla. Á hverjum stað eignaðist Jóhann Atli góða vini.

Jóhann Atli bjó yfir mörgum góðum eiginleikum og átti sterk tengsl við fjölskyldu sína. Frá barnæsku hafði hann mikinn sköpunarkraft sem átti eflaust þátt í vali hans á námi þegar hann varð eldri.

Jóhann Atli hóf nám í húsasmíði í Fjölbrautaskólanum í Breiðholti árið 2021 þar sem hann naut sín vel. Hann vann samhliða náminu í smíðavinnu hjá fyrirtæki pabba síns og var einnig í helgarstarfi hjá BYKO. Áður hafði hann svo starfað á Verkfæralagernum en hann hafði ávallt mikinn áhuga á tækjum og tólum. Það hentaði einnig vel þegar hann aðstoðaði pabba sinn við störf sín hjá öðru fyrirtæki hans sem sá um að leigja út og halda utan um ýmiss konar tæki til kvikmyndagerðar. Jóhann Atli vann ávallt vel og var duglegur til vinnu, mikill húmoristi og vinamargur.

Útför Jóhanns Atla fer fram í dag, 27. júlí 2023, í Grafarvogskirkju klukkan 13.

Elsku yndislegi Jóhann Atli okkar, það er óskiljanlegt að við fáum aldrei að heyra í þér aftur, hláturinn þinn og skrýtnu sögurnar. Þú ert okkur allt, yndislegi sonur og skilur eftir stórt gat í hjörtum okkar.

Þú komst með hraði inn í líf okkar og hélst þeim hraða alla tíð. Þú prófaðir flestar íþróttir sem hægt var að prófa og fannst ánægju í íshokkíi og amerískum fótbolta. Þú varst hvers manns hugljúfi og fylltir hjörtu allra sem þú hittir. Þú varst ofsalega verndandi og góður við systkini þín og sást til þess að heimilislífið var alltaf líflegt. Þú varst mjög vinnusamur og þráðir ekkert heitar en að verða húsasmiður eins og pabbi. Fáir eiga samband við pabba sinn eins og þú áttir við þinn, því þú varst ekki bara sonur heldur einnig vinnufélagi og besti vinur. Þér fannst fátt betra en að vera í sveitinni og þegar pabbi og fjölskylda fluttu á Stokkseyri fannstu strax tengingu þar og talaðir ávallt um hve þægilegt væri að koma þangað í kyrrðina.

Með mömmu þinni fluttir þú nokkrum sinnum og fannst þér alltaf jafn leiðinlegt að flytja. Þú aðlagaðist þó ávallt fljótt og eignaðist alltaf vini á nýjum stað. Þú varst mjög stoltur af mömmu þinni þegar hún kláraði námið sitt og fannst mjög gott að vera í nýju íbúðinni ykkar því hún er lengst inn í Hafnarfirði og nánast út í sveit. Þú elskaðir líka sveitina í Hvammi. Þegar þú varst yngri eltir þú uppi öll reiðnámskeið því þú ætlaðir að vera eins og strákarnir í sveitinni. Við gleymum aldrei símtalinu þegar þú hringdir og sagðist vera búinn að eignast hest. Stoltið og gleðin leyndi sér ekki því nú varstu búinn að eignast part af sveitinni.

Þú elskaðir að fara á fjölskyldumót og áttir auðvelt með að tala um allt við alla. Þú varst fróðleiksfús og áhugasamur um allt og ekkert og einnig skipti engu hversu skrítið það var.

Yndislegi bróðir, helgarnar þegar þú komst til pabba voru þær bestu. Ég hlakkaði alltaf til þeirra helga í marga daga áður en þú komst því þá fórum við saman í ísbíltúra eða héngum saman inn í herberginu mínu á meðan við slúðruðum um allt og alla. Ég mun sakna rifrildanna okkar og skiptanna sem pabbi skammaði okkur fyrir að rífast þegar í raun við vorum bara að hafa gaman á skrítinn systkinahátt. Þú verndaðir mig alltaf frá öllum og ég veit að þú munt áfram gera það þótt ég geti ekki séð þig. Sofðu rótt, stóri bróðir.

Upp hef ég augu mín,

alvaldi Guð, til þín.

Náð þinni’ er ljúft að lýsa,

lofa þitt nafn og prísa.

Ég veit, að aldrei dvín

ástin og mildin þín,

því fel ég mig og mína,

minn Guð, í umsjá þína.

(Herdís Andrésdóttir).

Elsku Jóhann Atli okkar, við trúum því að þú sért kominn á betri stað og sért búinn að hitta systkini þín og

bíðir okkar með eftirvæntingu. Við elskum þig Jóhann okkar, þín er sárt saknað, gulldrengurinn okkar. Sofðu rótt.

Kveðja,

Mamma, pabbi,
Ásdís og Hrafntinna.

Elsku Jóhann Atli sonarsonur okkar féll frá í hörmulegu slysi þann 13. júlí. Missirinn er ólýsanlega sár. Þú varst fyrsta barnabarnið okkar, yndislegt barn, alltaf glaður og brosandi. Seinna mikill brandarakall og því hrókur alls fagnaðar hvert sem þú komst, hvort sem var með vinum, í skóla eða þar sem fólk kom saman. Afi þinn fékk aðeins að kynnast því þegar þú varst í kennslustundum hjá honum eða öðrum kennurum, þegar þú varst að læra húsasmíðina, að það var nú alla jafna mikil gleði og spjall í kringum þig og þó allur fókus hafi kannski ekki alltaf verið á námið varstu driffjöður og hélst hópnum saman með þínu glaðlega viðmóti þar sem allir voru jafnir og hafðir þannig góð áhrif á hópinn.

Þú varst einnig mikil fyrirmynd fyrir Óliver frænda þinn sem naut góðs af því að eiga svona glaðlyndan og skemmtilegan frænda sem gott var að leita til, enda varst þú fram í fingurgóma hjálplegur og ávallt tilbúinn til að leggja öðrum lið hvert svo sem verkefnið var.

Það er svo sárt að kveðja þig svona í blóma lífsins, kominn vel á veg í húsasmíðinni og farinn að vinna með pabba þínum við fagið, byrjaður að fikra þig áfram í golfi og framtíðin brosti við þér en svo breytist allt á svipstundu. En í huga okkar lifir minningin um yndislegan, brosmildan og glaðværan brandarakall sem gerði tilveruna og lífið svo miklu skemmtilegra.

Ég lít í anda liðna tíð,

er leynt í hjarta geymi.

Sú ljúfa minning – létt og hljótt

hún læðist til mín dag og nótt,

svo aldrei, aldrei gleymi.

(Halla Eyjólfsdóttir.)

Erlín amma og
afi Guðmundur.

Elsku bróðursonur minn, ég man að þegar Jóhann Atli fæddist þá fannst mér voða flott að mæta í skólann og segja frá því að ég væri orðinn föðurbróðir. Hann gerði lífið litríkara með hverju árinu sem leið, alltaf svo glaður. Þegar maður fékk að sækja hann á leikskólann var hlaupið til manns og flogið í fangið á manni. Ég man það svo sterkt hvað það var spennandi þegar Jóhann kom í næturpössun, þá var spennandi helgi fram undan og maður vissi að maður hefði nóg fyrir stafni. Það fór ekkert á milli mála að þegar litli glókollurinn kom hlaupandi upp stigann á Kambaselinu og kallaði „Himma-Lego“ að þá væri minn maður mættur. Eitt sinn, þegar hann var um 5-6 ára aldurinn, fannst mér vera kominn tími á að kenna honum golf. Ég fann til gömlu barnakylfurnar mínar og fór með hann út á leikvöll, ég stillti mér upp og vippaði kúlu yfir rólóinn og sagði að ef hann æfði sig þá gæti hann gert eins. Honum fannst þetta spennandi svo ég rétti honum barnadriverinn og setti plastkúlu á tí fyrir hann. Hann horfði á mig með hneykslunarsvip svo ég skipti í venjulega kúlu því það voru jú 50 til 60 metrar í Seljaskóla. Mér fannst ekki ástæða til hafa áhyggjur af því, en Jóhann Atli smellhitti auðvitað boltann sem ég horfði stressaður á svífa yfir rólóinn, veginn og beint inn í gegnum bókasafnsrúðuna á skólanum. Þegar ég leit aftur á hann var hann horfinn og ég heyrði hurðina á Kambaselinu skellast á eftir honum. Við hlógum oft saman þegar við rifjuðum þetta upp, enda lýsandi dæmi um hvernig hann kom manni alltaf á óvart.

Að horfa á Jóhann vaxa úr grasi voru forréttindi, litli strákurinn sem átti hokkívöllinn þegar hann spilaði upp í að verða efnilegur smiður að vinna með pabba sínum.

Við áttum gott kvöld saman kvöldið fyrir slysið. Mig vantaði hjálp við pallasmíðar heima hjá mér og Jóhann var auðvitað til í að hjálpa, enda alltaf til staðar, sama hvað bjátaði á. Við sungum saman frændurnir lagið Stál og hnífur með Bubba endurtekið á milli þess sem hann skólaði frænda sinn til í því hvernig ætti að smíða undirstöður og festa dregarana.

Það er svo þungt á hjartað að missa svona yndislegan mann.

Elsku Jóhann Atli, Hvíldu í friði fallegi engillinn minn. Minningin um þig mun lifa með mér.

Þinn frændi

Hilmar Leó.

Elsku besti frændi. Þín er svo sárt saknað. Þú komst í heiminn þegar ég var í skiptinámi svo ég fékk ekki að halda á þér fyrst fyrr en þú varst orðinn fimm mánaða en síðan þá hefur þú veitt manni endalausa gleði og hamingju. Þú varst alltaf svo kátur og mikill brandarakarl, frá barnsaldri alveg til síðasta dags. Þú varst svo mikil fyrirmynd og vinur hans Ólivers og sóttist hann mikið í ráð til þín um hitt og þetta sem hann vildi ekki tala við mömmu sína um. Leo og Mateo sáu heldur ekki sólina fyrir þér því þú nenntir alltaf að fíflast eitthvað í þeim. Þú skilur eftir stórt gat í hjarta okkar allra sem við reynum að fylla í með öllum skemmtilegu minningunum um þig.

Hvíldu í friði elsku besti Jóhann Atli.

Lára, Óliver, Leo og Mateo.