Ólafur Stefánsson segir „skrattinn hrósi gosinu í minn stað“.
Gosið er ljóta greyið,
það geisar sem berlega sést.
Það er móða, hún mengar heyið
og meinlegt er hérna flest.
Hallmundur Guðmundsson yrkir um „Þolinmæði“:
Loks þegar ranglætið rénaði,
Róbert á búskapnum þénaði.
Nú draumfarir hefur
og dável hann sefur
- með dúnsæng úr fiðurfénaði.
Hallmundur Kristinsson segir „Dæmigert – vöxtur ferðaþjónustu“:
Kæti er í kúnum að vori.
Klaufir þær naumast spara.
Í upphafi sprett er úr spori,
spurt svo hvert á að fara.
Hörður Björgvinsson yrkir:
Ég nálgast nú áttræðisaldur,
já, árin þau líða sem galdur.
En samt er ég dús
við sjötíu plús;
minn þokki er þúsundfaldur.
Jón Atli Játvarðarson um klassískt yrkisefni: „Ókei, þetta er bara NA-kaldi.
Dugar vonandi í verkið.“
Móðan þykka myrkvar sál,
mörgum vill hún bana.
Nú er komið norðan-bál,
sem nær að rota hana.
Þormóður í Gvendareyjum Eiríksson kvað:
Hér er sigin hurð að gátt,
hittir loku kengur,
kjaftshögg hefur enginn átt
ári hjá mér lengur.
Hallmundur Kristinsson um gosfrétt:
Gangan flestum gekk í hag.
Gegnum tárin brosið.
Enginn var með dólg í dag.
Drottinn blessi gosið!
Á aðalfundi Prestafélags Hólastiftis sendi sr. Svavar A. Jónsson frá sér eftirfarandi vísu og meðfylgjandi skýringar: Daginn sem prestafélagsfundurinn var í fyrra velti ég bílnum mínum og eyðilagði og komst því ekki á fundinn af þeim sökum. Ég keypti mér nýjan farkost. Hann stendur hér niðri á verkstæði, farin í honum „heddpakkning“.
Einn er horfinn, annar sár.
Eg er nauðir líðandi.
Næsti fundur eftir ár.
Eg fer þangað ríðandi. kallaði „Nýtni“:
Gamalt lúið umslag á
eina vísu krota má,
efnisrýra um atvik smá
annar pappír sparest þá.
Hér yrkir Páll um „Hamingju í húsi“:
Þó að stormur úti næði um nótt
og nötri undan veðri skjár og þil,
er kofinn hlýr og inni ósköp rótt
og undarlega gott að vera til.
„Vorhor“ eftir Braga Valdimar Skúlason:
Vei mér veikum!
Vei þér kvef!
Ég hatast við hausverk
og hálffyllt nef.
Hjálmar Þorsteinsson spurði: „Eg eða hún?“
Óðum hverfur bjarmi af brún,
byrgður er vona eldur;
ætli það sé eg eða hún
sem óláninu veldur?
Sr. Sigurður Norland lýsir einu af djásnum Skagafjarðar þannig:
Gamli Þórðarhöfði hár
hundruð fjalla virði.
Ríktu heill í ótal ár
yfir Skagafirði.
Halldór Blöndal