Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:
Hef ég nú í huga fjall.
Harla þung er byrði.
Á vanga þessi skæður skall.
Skóli í Borgarfirði.
Hér er lausnin mín, segir Knútur H. Ólafsson:
Hestur er í huga mínum fjall.
Hestburður er eflaust mjög þung byrði.
Kinnhestur á köldum vanga skall.
Kennsla var á Hesti í Borgarfirði.
Þessi lausn varð til, segir Helgi R. Einarsson:
Birtist fjallið Hestur hér.
Hestburð drýldimennið bar.
Kinnhest enginn bróður ber.
Bændaskóli að Hesti var.
Guðrún B. svarar og vísar til nemenda við LbHÍ, sem hafa sem kennslustað fjárbú á Hesti í mynni Lundarreykjadals:
Sé Hestfjall í Grímsnesi gnæfa,
Gunnu títt hestburði þæfa
og kinnhesta kinn flestra slæva!
Með kindum á Hesti skal æfa!
Harpa á Hjarðarfelli leysir gátuna þannig:
Hests ber fjallið heiti.
Hestur, byrði hér.
Kinnhest kjálka veiti.
Kennt á Hesti er.
Sjálfur skýrir Guðmundur gátuna svona:
Hestur vestra heitir fjall.
Hestur þung er byrði.
Á kinn sá hestur harður skall.
Hestur í Borgarfirði.
Þá er limra:
Gráni var gæðinga bestur,
gráðugur át sá hestur
guðsorðabækur
og gerðist þá sprækur,
því hann var biblíuhestur.
Síðan er ný gáta eftir Guðmund:
Veröld dagsins vitrast mér,
víkur draumsins glýja,
losa svefn, á fætur fer
og fæst við gátu nýja:
Hér má spor í sandi sjá.
Siglir gnoð um höfin blá.
Fagurt hrundar hár ég sá.
Hreyfing skýja til og frá.
Þessi limra fylgdi lausn Helga R. Einarssonar:
Vandlifað í henni veröld
Konan er sögð var hin sæta,
siðprúða, blíðlynda, mæta
á umliðnum öldum
af einhverjum völdum
tókst grannkonurnar að græta.
Lára leyndi á sér
ef leik á borði sá sér,
boðorð braut,
blessun hlaut
samt hún fór aldrei hjá sér.
Halldór Blöndal