Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:
Sveimur þjófa út og inn.
Yxnalæti í kúnni.
Ber á hófum hesturinn.
Hamsleysi í frúnni.
Úlfar Guðmundsson á þessa lausn:
Forðast gjarnan þjófa gang.
Gengur kýr til móts við fang.
Gang á hófa hrossið tók.
Hamagangur frúna skók.
Helgi R. Einarsson leysir gátuna:
Þjófagangur geisar hér.
Að ganga fylgir kúnni.
Á hreinum gangi hestur fer,
en hamagangur á frúnni.
Guðrún B. svarar:
Þjófagangur, gallað sprang,
um gangmál kýrin rokkar,
hesturinn með hreinan gang,
hamagangur okkar.
Þórunn Erla á Skaganum segir: Hér kemur lausn á vísnagátunni – það var töluverður „mishæðar-gangur“ á þessari smíð:
Gersemum í músagangi týnum.
Gangmál kúnna er beiða þær.
Hesturinn hófdýr á gangþófum sínum.
Hamagangur er fæstum kær.
Þessi er skýring Guðmundar:
Þjófagangur út og inn.
Yxnalæti gangur hér.
Á hófum gang ber hesturinn.
Hamagangur í frúnni er.
Þá er limra:
Í göngur hann Guðni fer
og gangnaforingi er.
Um grundir og börð
og giljaskörð
hann gengur fram af sér.
Síðan er ný gáta eftir Guðmund:
Myrkt þó sé að morgni dags,
mér á lappir kem ég,
heilann brýt og leita lags,
létta gátu sem ég:
Spákonu ég nefni nú.
Hér nafn á beini finnur þú
Á stræti lítinn stein ég fann.
Stúlkuheiti vera kann.
Að vanda fylgir smotterí með lausn Helga:
Veisla
Við karl sinn sagði kerla,
sem ku víst heita Erla:
„Í kvöldmat þú
minn kæri nú
færð kartöflur og sperðla.“
Ýmsir ástarfundir
útum koppagrundir
valda því
um borg og bý
að börnin koma undir.
Halldór Blöndal