Sigurður Sigurdórsson fæddist 1. júlí 1933 í Götu í Hrunamannahreppi. Hann lést 16. október á Heilbrigðisstofnun Suðurlands á Selfossi.

Foreldrar hans voru Sigurdór Stefánsson bóndi í Götu og Katrín Guðmundsdóttir frá Kambi í Holtum.

Systkini Sigurðar voru Sigurgeir, Stefán, Guðfinna, Guðmundur og Ágústa. Sigurður lifði systkini sín.

Sigurður kvæntist Sigríði Erlu Ragnarsdóttur frá Flateyri 20. júní 1959. Erla var fædd 20. janúar 1933. Hún lést 26. ágúst 2022. Foreldrar hennar voru Þórunn Guðmundsdóttir og Ragnar Gíslason.

Börn Sigurðar og Erlu eru Guðmundur Jón, f. 1. mars 1959, d. 2. ágúst 2023, Sigurdór, f. 3. nóvember 1960, kvæntur Sillu Vignisdóttur, f. 25. júní 1964, og Þórunn, f. 18 jan. 1963, gift Valgeiri Ásgeirssyni, f. 12. mars 1956. Fyrir átti Sigurður dótturina Fjólu, f. 17. okt. 1954, gift Inga Rúnari Ellertssyni, f. 21. jan. 1954, d. 1. sept. 2006. Barnsmóðir Sigurðar var Angela Guðbjörg Guðjónsdóttir, f. 31. mars 1937, d. 30. nóv. 2019. Barnabörn og barnabarnabörn eru 20.

Sigurður ólst upp í Götu til 14 ára aldurs er hann flutti á Selfoss og útskrifaðist þar sem járn- og eldsmiður frá smiðju KÁ. Sigurður og Erla hófu búskap í Reykjavík og fluttu til Flateyrar árið 1959. Þau bjuggu þar saman í fjörutíu ár uns þau fluttu til Hveragerðis.

Á Flateyri starfaði Sigurður við ýmis störf tengd sjávarútvegi. Hann gerði út eigin bát og rak járnsmiðju og hjólbarðaverkstæði. Sigurður var virkur í félagsmálum á Flateyri. Hann var meðal annars í stjórn íþróttafélagsins Grettis og verkalýðsfélagsins Skjaldar. Fyrst og fremst var Sigurður Lionsmaður og gegndi hann flestum trúnaðarstörfum fyrir Lionsklúbb Önundarfjarðar.

Eftir að hjónin fluttu til Hveragerðis starfaði Sigurður aðallega við rútuakstur. Hann gekk í Lionsklúbb Hveragerðis þar sem hann var gerður að heiðursfélaga.

Sigurður var heiðraður með Kjaransorðunni á 90 ára afmæli sínu síðastliðið sumar. Hann var Lionsmaður í 50 ár.

Útför hans fer fram frá Hveragerðiskirkju í dag, 26. október 2023, klukkan 14.

Í föðurkyn var Sigurður af Ásgarðsætt í Grímsnesi, fólki prest-feðganna á Hrafnseyri, föður og afa Jóns forseta. Föðuramma Sigurðar, Helga húsfreyja í Götu í Ytri-Hreppi, var dótturdóttir Eiríks Ólafssonar, bónda á Þóroddsstöðum í Ölfusi. Eiginkona Eiríks var Helga, dóttir Jóns Bjarnasonar á Vindási í Hvolhreppi, Halldórssonar, bónda á Víkingslæk á Rangárvöllum, ættföður Víkingslækjarættar.

Árið 1947, þegar Sigurður var 14 ára, tóku við búi af foreldrum hans, Sigurdóri Stefánssyni bónda í Götu og Katrínu Guðmundsdóttir húsfreyju, systir Sigurðar, Ágústa, og maður hennar Stefán Scheving Kristjánsson. Um sama leyti fór Sigurður að vinna af bæ, m.a. á jarðýtu í Ölfusi og Hreppum. 1950 fór hann á síld, á bát sem gerður var út frá Reykjavík, en veitt var fyrir norðan land. Í Vestmannaeyjum var hann á vertíð 1953. Í vertíðarlok fékk hann vinnu við byggingu Hvítárbrúar hjá Iðu og minntist ævilangt þeirrar miklu framkvæmdar í góðum félagsskap.

Sigurður lærði járnsmíði hjá K.Á. á Selfossi og tók námið fjögur ár. Eftir það hélt hann til höfuðstaðarins og hóf að starfa hjá Steypustöðinni. Í Reykjavík kynntist hann konuefni sínu, Sigríði Erlu Ragnarsdóttur, sem var falleg stúlka og vel af Guði gerð. Foreldrar hennar voru Þórunn Guðmundsdóttir frá Mosdal, í samnefndu dalverpi, sem gengur inn í vesturströnd Önundarfjarðar, og Ragnar Gíslason, vélamaður í Reykjavík, ættaður frá Stakkhamri í Miklaholtshreppi í Hnappadalssýslu, sonur Svövu Sigurðardóttur og Gísla Gíslasonar, sem bjuggu á Sundbakka IV í Viðey. Ungu hjónin fóru búnaði sínum til Flateyrar, þar sem þau bjuggu í 40 ár. Fyrstu árin vestra var Sigurður vélstjóri á sjó, síðan í 20 ár vélstjóri í Frystihúsinu. En þar kom, að hann lauk upp sínu eigin járnsmíðaverkstæði. Árið 1960 keypti hann sér sex tonna bát og var á skaki á sumrin. Æ síðan átti Sigurður bát, síðast Sóma 800, 4,6 brúttótonn.

Árið 1999 fóru þau Erla búferlum suður í Hveragerði og þar stóð fallegt heimili þeirra síðan. Hjónabandið var farsælt og varð þeim þriggja barna auðið. Fyrir hjónaband eignaðist Sigurður dóttur, Fjólu Sigurðardóttur. Móðir hennar var Angela Guðbjörg Guðjónsdóttir.

Sigurður var tæpur meðalmaður á hæð, vel á fót kominn, fríður sýnum og jafnan með gleðibragði, þó þéttingsgeðríkur bak við. Hann var afburða dugnaðarforkur, fjörmikill félagsmálagarpur, fróður, ræðinn og skemmtilegur. Á níræðisafmæli hans 1. júlí síðastliðinn var hann sæmdur Kjaransorðu, æðstu viðurkenningu Lionshreyfingarinnar á Íslandi. Var Sigurður vel að þessum heiðri kominn, því að honum var alla stund mjög um það hugað, að starf klúbbanna gengi skafið; fyrst á Flateyri og síðan í Hveragerði. Þætti honum þar eitthvað á vanta, hikaði hann ekki við að veita mönnum ádrepu. En svo hreinlyndur sem hann var, hóf hann jafnan mál sitt með því að segja brosandi: „Ég þarf að skamma þig!“ Það fór ekki fram hjá skynugum piltum, að meðan á yfirhellingunni stóð, varð Sigurði aldrei litið á meintan sökudólg; aftur hafði hann ekki augun af Erlu, konu sinni, eins og hann, trúlega að ófrávíkjanlegri venju, vildi bera undir hana málflutning sinn.

Guð blessi minningu þessa glaðlynda, velviljaða og hjálpsama drengs. Guð blessi, huggi og styrki ástvini hans alla.

Gunnar Björnsson
pastor emeritus.