Heillaðist af Sigur Rós og flutti til Íslands

„Landið hefur ætíð átt sérstakan stað í hjarta mínu,“ segir Yael, en ævintýrið byrjaði fyrir 17 árum þegar hún uppgötvaði tónlist Sigur Rósar. „Tónlist hljómsveitarinnar opnaði dyr að heimi sem átti eftir að heilla mig upp úr skónum. Áður en ég heimsótti Ísland dreymdi mig það og draumarnir snerust ekki aðeins um náttúruundrin og goðsagnirnar sem landið er þekkt fyrir. Ég var að flakka um götur Reykjavíkur í svefni löngu áður en ég steig fæti á íslenska grundu,“ segir Yael.

Með listina í blóðinu

Áhugi Yael á ljósmyndun og listum kviknaði í æsku eða um átta ára aldurinn. „Eftir skóla fór ég að skrapa saman pening til að kaupa einnota myndavélar. Ég notaði þær til að taka myndir af flækingsköttum sem ráfuðu um göturnar í hverfinu mínu í Jerúsalem. Ég heillaðist strax af því að frysta rétta augnablikið og skapa eigin hugarheim í gegnum myndavélaraugað,“ útskýrir hún.

Á menntaskólaárunum lagði Yael stund á ljósmyndun og fékk að kynnast ýmsum hliðum þessa skapandi listforms. Hún tók þá ákvörðun í kjölfarið að verða ljósmyndari og sótti um háskólavist í virtum háskóla í Jerúsalem og hlaut inngöngu. Yael stundaði nám í fjögur ár við Bezalel Academy of Arts and Design.

„Upplifunin var vægast sagt stórkostleg en sömuleiðis margslungin. Námið víkkaði sjóndeildarhringinn og gaf okkur nemendunum ótrúlegt tækifæri á að kafa dýpra ofan í heimspekilegar og sögulegar hliðar ljósmyndunar, sem á sér mikla og ríka sögu.

Andrúmsloftið í skólanum var þó oft tilfinningaþrungið enda ríkti mikil samkeppni á milli okkar og voru tímarnir erfiðir þar sem við sátum undir eyðileggjandi gagnrýni á hverjum einasta degi sem hafði mikil áhrif á alla í hópnum,“ segir Yael. Hún tekur þó fram að þrátt fyrir mjög strangar kröfur stjórnenda og kennara og vissan skort á tækniþjálfun hafi námið reynst sér mjög dýrmætt en hún hafi ekki upplifað það fyrr en að því loknu.

Ljósmyndun, bara eins og hver annar útlimur

„Að halda út á vinnumarkaðinn eftir útskrift var spennandi tími. Ég hlaut almennt starf en fann mig ekki og komst fljótt að því að ljósmyndun var lykilpartur af mér, bara eins og hver annar útlimur. Ég leyfði mér að hlusta á hjartað og réð mig til starfa hjá vinsælu áfengisvörumerki í Ísrael sem vantaði ljósmyndara,“ útskýrir Yael.

„Hjá þeim fékk ég afnot af fyrirtækisbíl sem ég ferðaðist á víðs vegar um Ísrael og Ísland og myndaði fólk frá ólíkum kynslóðum, kynjum og bakgrunni með vörur frá fyrirtækinu. Það var sannkallað ævintýri,“ segir hún.

Litlu síðar fékk hún tækifæri til að gerast stúdíóljósmyndari hjá virtum förðunarfræðingi og þar tókst Yael að fullkomna tæknikunnáttu sína. „Mér var bókstaflega hent inn í vel útbúið stúdíó með lágmarksþekkingu á hvernig ætti að stjórna því og varð bara að finna út úr öllu sjálf. Það var skelfilegt en sömuleiðis besta leiðin til að auka kunnáttu mína,“ segir hún.

Starfið opnaði fjölmargar óvæntar dyr fyrir Yael. „Ég lærði heilmargt nýtt og gagnlegt. Ég kynntist tískuljósmyndun, lærði alhliða myndvinnslu og lagfæringu, hóf að skrifa efni fyrir samfélagsmiðla og kynti vel undir sköpunarkraftinum,“ útskýrir Yael. Starfið litaði líf hennar næstu þrjú árin en eftir það hætti hún sér í djúpu laugina og fór í lausamennsku og hefur starfað að margvíslegum verkefnum fyrir fjölbreytta viðskiptavini alla tíð síðan.

Yael var snögg að komast inn í listaheiminn á Íslandi. „Það var mun auðveldara en ég hélt. Aðeins nokkrum mánuðum eftir að ég lenti á klakanum fékk ég tækifæri til þess að taka þátt í stórum ljósmyndaverkefnum og það leið ekki á löngu þar til ljósmyndir eftir mig voru farnar að prýða auglýsingaskilti í Reykjavík og listsýningar víðs vegar um borgina. Þetta hjálpaði mér að stækka viðskiptahópinn og vekja athygli á nafninu mínu,“ segir Yael.

Kötturinn Kú skráði sig í sögubækurnar

Hjónakornin Yael og Orri kynntust fyrir 15 árum og var það ást þeirra og sameiginlegur áhugi á íslenskri tónlist sem leiddi þau saman á sínum tíma. Hjónin hafa komið sér vel fyrir í fallegri íbúð í miðbæ Reykjavíkur ásamt heimiliskettinum Kú. Sá er enginn venjulegur köttur, en Kú skráði sig í sögubækurnar sem fyrsti ísraelski kötturinn til að stíga niður loppu á Íslandi og líkar honum lífið á Íslandi alveg jafn vel og móður hans, sem hefur lengi dáðst að landi og þjóð.

„Ísland hefur alltaf heillað mig. Hin óspillta náttúra landsins, afslappaður lífsstíll landans og einstakt hugarfar þjóðarinnar er nokkuð sem ég hef lengi dáðst að. Landið er lítið en menningarlega ríkt og fjölbreytt og er það þessi fjölbreytni sem gefur lífi mínu dýpt og blæbrigði á hverjum einasta degi.

Í Ísrael gafst mér aldrei tækifæri á að kynnast fólki frá Íran eða öðrum löndum og er ég þar af leiðandi þakklát fyrir að geta hitt fólk frá öllum heimshornum í dag. Ég kann að meta rólega lífið á Íslandi eftir að hafa upplifað hraða og iðandi lífið sem drífur Ísrael áfram. Tíminn virðist líða hægar hér. Ég upplifi það og kann að meta það,“ segir Yael.

„Að búa í miðbænum hefur einnig reynst yndisleg tilbreyting frá úthverfalífinu á heimaslóðum mínum í Ísrael. Hér bý ég nálægt vinum, veitingastöðum, listasöfnum og tónleikastöðum, það er yndislegt. Þetta er lífsstíll í þéttbýli en umvafin náttúru, það besta úr báðum heimum,“ útskýrir hún.

Hvað líkar þér síst við Ísland?

„Hinar miklu og þungu vetraraðstæður eru erfiðar. Þó svo ég kunni að meta myrkrið sem ljósmyndari þá getur veturinn verið mjög krefjandi. Bara það að keyra út úr bænum fyrir myndatöku yfir vetrarmánuðina getur oft reynst stressandi verkefni,“ segir Yael.

Kraftur sjónrænnar frásagnar

Ljósmyndir Yael hafa vakið verðskuldaða athygli hérlendis og erlendis. Myndir hennar hafa birst í tímaritum á borð við Vogue Italy, Flanelle, Nordic Style Mag og French Fries og einnig á listsýningum víða um heim. Hún hefur óhrædd elt drauma sína og setti á stofn tímaritið Vouet til að varpa ljósi á hina fjölmörgu og hæfileikaríku ljósmyndara og listamenn starfandi í dag.

„Ég hef alltaf laðast að hinum djúpstæða krafti sjónrænnar frásagnar og að mínu mati er ljósmyndun sá miðill sem gerir þér kleift að eiga samskipti og tengjast umheiminum á tilfinningalegan máta. Allt frá því að ég tók fyrst upp myndavél áttaði ég mig á þeim mikla möguleika hennar að fanga ekki aðeins það sem maður sér heldur einnig það sem maður finnur og deila því með öðrum, það er kraftur hennar. Myndavélin varð mín leið til þess að tjá mína innri veröld, deila sjónarhornum, miðla tilfinningum og kynnast fólki sem ég hefði ekki annars fengið tækifæri til þess að kynnast,“ útskýrir Yael.

„Í gegnum ljósmyndun hef ég fengið einstakt tækifæri til að kafa djúpt ofan í mannlega hegðun og sömuleiðis fengið að berjast fyrir málefnum sem eru mér hjartans mál, eins og réttindum dýra, fjölbreytileika í heiminum og mannréttindum. Með verkum mínum hef ég tök á að skapa frásagnir, vekja fólk til umhugsunar, kynda undir ímyndunarafli og hvetja og tengja fólk þvert á tungumála- og menningarbakgrunn,“ segir hún.