Þorvaldur Guðmundsson skrifar mér gott bréf: Ég sá fyrir löngu einhvers staðar að í umræðu um girðingar hefði séra Björn á Dvergasteini talað á móti girðingum og þá hefðu þessar vísur verið ortar:
Þannig lít ég ætið á
og það ber að virða.
Mínu sjónarmiði frá
mætti enginn girða.
Ég vil benda ykkur á
ef menn nefnilega
riðu Króknum fullir frá
og færu glannalega.
Þá nefnilega í náttmyrkri
nefnilega mættu
nefnilega nokkurri
nefnilega hættu.
Nýútkomin hjá Hinu íslenska bókmenntafélagi er bókin Alþýðuskáldin á Íslandi – saga um átök eftir Þórð Helgason. Þetta er mikil bók, fróðleg og skemmtileg. Þar stendur á bls. 238: Árið 1906 birti Alþýðublaðið vísu úr mansöng 12. rímu Göngu-Hrólfs rímna Bólu-Hjálmars, sem er einkennileg að því leyti að í henni eru 25 té …
Þáttur tættur flýttur fléttur
fleyttur létti.
Háttur bættur, hnýttur, sléttur
hreyttur detti.
Aðra vísu með 36 té finnur blaðið og birtir:
Eitt sinn þeyttust út um nótt
átta kettir, hratt og létt.
Tuttugu rottur, títt og ótt,
tættu og reyttu á sléttri stétt.
Rúnar Thorsteinsson yrkir og kallar Falska strengi:
Vinátta og kærleikur, vara sjaldan lengi
ef viðlagið er leikið á illa stillta strengi.
Og eitt skal haft í huga ef ást er sett á hlóðir
að eldar gefa styttri hita en glóðir.
Guðný Jakobsdóttir birtir á Boðnarmiði stöku eftir Guðjón Jóh. við fallega ljósmynd:
Hissa margur glennti glyrnu
er gerðist þetta hér.
Tunglið inn í Tunguhyrnu
tróð í morgun sér.
Guðmundur Arnfinnsson um öryrkja:
Sumir kveða kíminn brag
og kvenfólkið fær hnén í.
Þeir sem yrkja oft á dag
eru mikil séní.