Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:
Yfir bakkann ætla nú.
Upp á hatti bretti.
Á brauðinu, sem bakar þú.
Brúnin fremst á kletti.
Gátulausn Þórunnar Erlu á Skaganum hljómar svona:
Oft yfir barðið bægslast þú.
Barðið á hatti lagar.
Pottbrauðsbarð fæst sjaldan nú.
Barðið af kletti skagar.
Guðrún B. svarar:
Bakkann fór á barðinu
með barðahattinn fína.
Át skorpu, barð, í skarðinu
og skaust á klettsbarð Stína.
Magnús Halldórsson leysir gátuna:
Víst má kalla bakka börð
og barð á hatti þekki.
Barð er kölluð brúnin hörð,
um brauðið veit ég ekki.
Þá er komið að lausninni, segir Helgi R. Einarsson:
Við moldarbarð er bratti.
Barðið er á hatti.
Á brauði barð má sjá
og barð oft klettum á.
Sjálfur skýrir Guðmundur gátuna þannig:
Yfir barð ég ætla nú.
Oft má barð á hatti sjá,
Barð á köku, er bakar þú.
Barð svo fremst er kletti á.
Þá er limra:
Í göngur hann Guðni fer
og gangnaforingi er.
Á göngu um börð
og giljaskörð
hann gengur oft fram af sér.
Síðan er ný gáta eftir
Guðmund:
Snemma ég á fætur fór,
fékk mér eina kollu af bjór,
við það andinn fór á flug
og fljótt mér gáta kom í hug:
Stúlka þessi hefur hátt.
Heiti þetta fiskur ber.
Fugl, er sést við sjóinn þrátt.
Síðan lítil klukka er.
Þessi limra flaut með lausn Helga „upp á grín“:
Þrátt fyrir allt
Karlinn henni er kær,
hún kyssti hann í gær,
samt er undarlegur,
latur, tregur
og lyginn. Henni var nær.