Hærri kostnaður með meiri olíu

„Skerðingin tekur til ótryggrar orku sem við fáum afhenta á rafskautaketil í bræðslunni. Í dag er það þannig að við keyrum hluta af bræðslunni á rafskautakatli og hluta á olíukötlum, en það er vegna þess að við höfum ekki getað rafvætt bræðsluna að fullu vegna þess að það hefur ekki verið nægt rafmagn í boði hér í Eyjum,“ segir Sindri Viðarson, sviðsstjóri uppsjávarsviðs Vinnslustöðvarinnar í Vestmannaeyjum, í samtali við Morgunblaðið.

Hann var spurður um áhrif þess að Landsvirkjun hefur ákveðið að afhending á víkjandi raforku verði stöðvuð frá og með næstu mánaðamótum og ber við lélegri stöðu í miðlunarlónum á hálendinu.

Erfiður vatnsbúskapur

Segir Landsvirkjun ástæður þessara aðgerða vera samspil erfiðs vatnsbúskapar, hárrar nýtingar stórnotenda á langtímasamningum og aukinnar eftirspurnar heimila og smærri fyrirtækja, sem Landsvirkjun kappkosti að tryggja orku.

Segir fyrirtækið að fylling miðlunarforða lónanna 1. október sl. hafi verið 93% sem samsvari því að um 350 GWh vanti í vatnsforðann í upphafi vetrar. Því hafi verið gripið til skerðingar á afhendingu raforku til fiskimjölsverksmiðja, fiskþurrkana og gagnavera sem stunda rafmyntagröft.

„Það segir sig sjálft að ef við fáum ekki rafmagn á rafskautaketilinn í vetur, þá keyrum við meira á olíu,“ segir Sindri og bætir því við að þessi vetur sé ekki sá fyrsti sem Vinnslustöðin þurfi að þola skerðingu á raforku.

Ekki gott mál

„Þetta er ekki gott mál, það segir sig sjálft. Það hlýtur að vera markmiðið að minnka olíunotkun,“ segir hann.

Sindri segir að jafnan sé bræðslan keyrð á rafmagni sem nemur 50-60% af heildarorkunotkun, enda sé þá nægjanlegt rafmagn í boði. Með aukinni olíunotkun hækki kostnaður við framleiðsluna, án þess að aukning verði á tekjum.

„Á síðustu vertíð þýddi þetta tuga milljóna aukinn kostnað fyrir okkur,“ segir Sindri.