Verkfall flugumferðarstjóra hefur nú dunið á íslenskum almenningi og íslenskum flugfélögum í tvígang og fram undan eru frekari aðgerðir nema samningar náist sem lítið útlit er fyrir. Flugumferðarstjórar eru ekki láglaunastétt, þeir eru þvert á móti með mun hærri laun en gengur og gerist. Í fyrra námu meðallaun þeirra tæpum 1,6 milljónum króna á mánuði. Þeir krefjast umtalsverðra hækkana en augljóst er að engin leið er fyrir viðsemjandann að verða við því.
Fram undan eru kjaraviðræður á stærstum hluta almenna markaðarins og hins opinbera. Öllum má ljóst vera, líka forystu flugumferðarstjóra, að útilokað er að samið verði við þá um umtalsverðar launahækkanir á þessari stundu. Þar verða ekki aðrar forsendur en í öðrum samningum.
Sömuleiðis verður að hafa í huga þegar kemur að kjaraviðræðum við flugumferðarstjóra að þetta er fámennur hópur en getur með aðgerðum sínum haft gríðarleg áhrif á allan almenning og efnahag landsins. Það er alls ekki sjálfsagt að slíkur hópur sem sinnir svo þýðingarmiklu starfi eigi að geta sett sig í þá stöðu að nánast loka landinu, hvort sem er tímabundið eða til lengri tíma.
Fyrirtæki í ferðaþjónustu og íslenskt efnahagslíf í heild hafa gengið í gegnum nægar þrengingar á liðnum árum af ástæðum sem við réðum ekki við. Stjórnvöld eiga ekki að sætta sig við að aðgerðir eins og þær sem nú hefur verið gripið til haldi áfram.
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein