Veronika Steinunn Magnúsdóttir
Eina kvöldið sem Ljósvaki hafði ætlað að fara snemma að sofa var honum sent myndband af Keflvíkingi sem starði undrandi á eldglæður í loftinu. Ekki var um að villast, jörðin ákvað að senda okkur jólagjöf sem enginn bað um.
Ekkert annað var í stöðunni en að stilla á RÚV og horfa á aukafréttatíma um fjórða gosið okkar síðan 2021 og læra allt um það. Það er heillandi við Íslendinga að við þurfum að fá upplýsingar sem við komumst í þegar krísuástand kemur upp. Hraunflæði á millisekúndu, lengd og breidd kvikugangsins, sögu eldgosa á svæðinu. Við nördum yfir okkur og því meiri þekking því betra, því þá getum við slegið um okkur í jólaboðunum. Króum einhvern saklausan ættingja af og látum hann vita af því að þessi eldstöð sé sko ekki ósvipuð eldstöðinni í Kröflu og að nú sé nýtt eldsumbrotatímabil hafið. Því ættu Grindvíkingar að passa upp á að vera vel tryggðir því bara beint tjón fæst bætt, skiptir máli að vera tryggð, skilurðu.
Ljósvaki var minntur á að Silfrið er enn á dagskrá, þegar kveikt var á RÚV og gert hlé á þeim ágæta þætti – það voru myndir að berast af hrauni að skvettast út í loftið. Ljósvaki lá sjálfur yfir aukafréttatímanum til klukkan eitt um nóttina og sér ekki eftir því.