Á Boðnarmiði yrkir Eyjólfur Ó. Eyjólfsson um vetrarsólstöður:
Sólin í sortanum hékk
uns sótrauð í framan hún gekk
inn um húmþursins dyr
sem hræddur þá spyr
hvað hún sé að vilja' upp á dekk.
Vetur, segir Broddi B. Bjarnason:
Ég fer hvorki spor né spönn,
á spretti eða lalli.
því nú er úti frost og fönn.
15 stig hjá kalli.
Anton Helgi Jónsson skrifar:
Ég heyri sumt fólk kvarta yfir
því að ekki birtist nógu margir bókadómar í fjölmiðlum. Má þá ekki bara endurbirta gamla
dóma? spyr ég. Suma má lesa aftur á bak og áfram svo þeir eiga alltaf við:
Ritið fræðir. Ekki er
illa varið tíma.
Vitið græðir. Hvergi hér
hylur svarið gríma.
Ekki er það gott. Davíð Hjálmar Haraldsson segir frá:
Það var aldeilis einstakur skratti
hve óheppinn knapi var Matti.
Hann var við hest-
aheilsu en lést
úr hófsperru, sarkæxli og spatti.
Sigtryggur Jónsson skrifar: Það var allt enn í fullum gangi á Reykjanesi og falleg snjódrífa þegar þetta vísukorn hóf innreið sína í heila minn. Þegar það var loks tilbúið var búið að slökkva undir nornapottunum á Reykjanesi og snjódrífan ekki lengur að fegra landið:
Falla snjókorn, fannhvít jörð,
funi úr nornapotti.
Ærsl eru' um vorn erfðasvörð,
ögrar hinn forni hrotti.
Á föstudag orti Gunnar J. Straumland um viðvörun frá landlækni og almannavarnadeild Ríkislögreglustjóra!:
Kæsta skatan óæt er,
aldrei seður hungur.
Æsta maga súrinn sér,
sjaldan gleður tungur.
Og bætti við: En vitandi það að sumir gætu brugðist ókvæða við þessum skilaboðum ákváðu viðbragðs- og eftirlitsaðilar, með semingi þó, að bjóða fólki þann möguleika að lesa vísuna afturábak – á eigin ábyrgð:
Tungur gleður, sjaldan sér
súrinn maga æsta.
Hungur seður, aldrei er
óæt skatan kæsta.
Heilræðavísa eftir Höskuld Búa Jónsson:¶ Ef heimur skvettir skít á þig¶ skaltu áburð góma,¶ þá mun aukast þroskastig¶ og þitt líf fyllast blóma.¶ Símon Dalaskáld kveður um stúlkur:¶ Eldheit ljómar ásta sól¶ innra svo mér hlýnar,¶ þegar Staðar- heima á –hól¶ hitti stúlkur mínar.¶ Jón S. Bermann kvað um himnaríki:¶ Heldur yrði hæpin sál¶ himnaríkis friður¶ heyrðist aldrei íslenskt mál¶ eða fossa-niður.¶ Jón kveður við manngarm:¶ Illa berðu fötin fín¶ flestum hættulegur;¶ það er milli manns og þín¶ meira en húsa-vegur.¶ Ný barnagæla eftir Pál Jónasson frá Hlíð:¶ Heitir Snati hestur minn,¶ hann er rati mesti,¶ ensku pratar auminginn¶ oft við matargesti.¶ Öfugmælavísan:¶ Fundist hefur oft fífan græn,¶ við frost trúi eg kopar renni,¶ heilaga held ég Buslubæn,¶ því blessun er nóg í henni.¶ Halldór Blöndal