Á Boðnarmiði yrkir Jón Gissurarson um ríkisstjórnina:
Uppi góðum heldur hag
hennar mæt er fórnin.
Breytir nótt í bjartan dag
blessuð ríkisstjórnin.
Magnús Halldórsson brást við:
Engum verður alveg rótt,
enda hálir skórnir.
Senda dag í svarta nótt,
svona ríkisstjórnir.
Limra eftir Eyjólf Ó. Eyjólfsson:
Illa sauð matinn hún Auður
át hann þó húsbóndinn rauður
með þverrandi lyst
en þá sá hún fyrst
að þorskurinn var ekki dauður.
Jón Arnljótsson segir að eins og fram hafi komið þurfi 1.500 meðmælendur til að komast í forsetaframboð og telji margir að það sé alltof lág tala, en það eru fleiri hliðar á þessum peningi:
Fínt ef yrði fækkun á
fjölda sem í kjörið lyftir.
Hvar á mikið fífl að fá
1.500 undirskriftir?
Halldór Halldórsson tíundar það sem sem karl á áttræðisaldri hugsar þegar hann sér fallega konu á óræðum aldri!
Í leyni enginn laumar sér
í ljúfa þanka mína;
í elli hárri óska mér
inn í drauma þína!
Á Leir segir frá því að Hjálmar Freysteinsson læknir hafi hugleitt efnahagsmálin – og sá ljós í myrkrinu!
Ljót er nú staða landans;
umfang efnahagsvandans,
það eina sem hér
til huggunar er:
Það fer aldrei lengra en til fjandans.
Limran Kveðið um nótt eftir Eyjólf Óskar Eyjólfsson:
Ó, Drottinn ég dásama yður
því Dauðinn er himneskur friður
kveður um nótt
í kraumandi sótt
hinn lánsami líkkistusmiður.
Hrólfur Sveinsson kvað um hindúisma:
Hún Indíra gamla Gandí
við gigtinni drekkur brandí,
og til þess að betur
það bragðist þá setur
hún heilagra kúa hland í.
Fuglalimra Páls Jónassonar í Hlíð um listsköpun frambjóðenda:
Hæst sungu á framboðsfundi
þeir félagar Skúmur og Lundi.
þó var Hávellan best
og hrifningin mest
er hún dillaði stélinu og stundi.