Magnús Halldórsson á Boðnarmiði um fréttir Rúv „Óbreytt ráðgjöf um engar loðnuveiðar“:
Tæpast nokkuð verður veitt,
að vonum döpur trúin.
Því óbreytt ráð um ekki neitt,
eru jafnan snúin.
Gunnar J. Straumland yrkir dýrt:
Morgunhæsi meyrir dæs,
miður kræsilegt er ræs.
Um mig væsir, vindur blæs,
vekur þræsing lægðarfnæs.
Enn yrkir Gunnar J. og nú limru:
Ég kúgaðist, kjökraði og þagði
er konan á diskinn minn lagði
gallsúran hval,
mér gafst ekkert val.
Ég sár varð og súr mjög í bragði.
Limra eftir Eyjólf Ó. Eyjólfsson:
Á heiðinni gef ég því gætur
er gjóturnar ásækja fætur
að horngrýtis ljósið
hefur þann ósið
að hlaupa í felur um nætur.
Páll Jónasson í Hlíð orti á menningarnótt:
Hrafn söng þar um sælunnar stundir
því söngvatnið flæddi um grundir
svo Kampavínslóa
lét kúltúrinn róa
og bíaði blautlega undir.
Limran Nútími eftir Helga Ingólfsson:
Alls konar tólum við töpum
og tækninni yfir við göpum.
Ef kemstu á hraðferð
í kynskiptiaðgerð
þú sérð þá hvað skiptir hér sköpum.
Síða er limran Árin hellast yfir eftir Helga:
Hér vísa er um þetta vanalega,
sem vart skyldi orða svo hranalega.
Ég finn fyrir dofa.
Því fer ég að sofa
sem vonandi verður ei banalega.
Úr vísnabók Stíganda sem birtist í Helgafelli en skáldið kaus að halda nafni sínu leyndu:
Hverfleiki
Brostnir strengir, brotin spjót
blóm á engi kalin.
Veiðigengi og vinahót
völt eru lengi talin.
Ellivísa
Þegar ævisól er sest,
segl og reiði fúin
held ég gröfin geymi best
gömul bein og lúin.
Skyggir í ál um Grímu geim,
gljúpna sálarstrengir.
Nú er mál að halda heim.