Guðmundur Ólafsson lektor emeritus sendi mér góðan póst: Helgi Haraldsson prófessor í Ósló sendi mér þessar og mér þótti þær eiga heima hjá þér.
Ellivísur
Björn Ingólfsson í Grenivík:
Víst er ég annar en var ég fyrst
við það skal ég þó glaður una
Ég hef reyndar ekki mikið misst
nema minnið, vitið og náttúruna.
Þótt ég virðist í speglinum ungur enn
við athugun nánari verður það ekki hrakið
að Elli kerling í glímu mig sigrar senn
því svoleiðis kvensu leggur víst enginn á bakið.
En Hjálmar Freysteinsson sér björtu hliðarnar:
Þá ég eldist meir og meir
mun það engu spilla
því býsna lengi batna þeir
sem byrja nógu illa.
Æðarkóngurinn kominn af hafi eftir Pál Jónasson í Hlíð:
Í kóngsa var hálfgerður hrollur
svo hann fékk sér 11 kollur,
á Farfuglabar
(og fann á sér þar)
og fór svo að kíkja á kollur.
Limra eftir Kristbjörgu F. Steingrímsdóttur:
Eigir þú vorbarn að vini
vængjað af fiðruðu kyni
má það ekki henda
sú hörmung að lenda
í hungruðu kattarins gini.
Kristján Karlsson kvað:
„Ég fer,“ sagði faldabrík,
„klukkan fimm suðrí Grindavík.“
Hvílík endemisreisa
og heimska og hneisa.
En það hélt henni engin flík.
Og enn kvað hann:
„Skammist þér yðar, ó, skvísa,“
mælti skakki turninn í Písa.
„Ég er einungis bákn
og alls ekkert tákn
um eitthvað sem vildi' ekki rísa.“
Úr Dósentsvísum, sem út komu 1937 og voru tileinkaðar Alþingi og ríkisstjórn og voru eftir ýmsa:
Bak við tjöldin ýta öld
oft mun gjöldin hreppa,
þar um skjöldu, veg og völd
vissir höldar keppa.
Áður og nú.
Áður var krossinn kirkjunnar merki
og kristninnar tákn um alla byggð.
Nú skal guðfræðin kennd af klerki
sem krossinum breytti í hamar og sigð.