Skírnir Garðarsson sendi mér góðan póst: Afsláttarkort eldri borgara nota ég í tíma og ótíma. Um daginn reyndi ég að nota það til að fá afslátt í sund, en það gekk ekki því sundmiðinn er ókeypis fyrir fólk á mínum aldri.
Vildarkjörin vildi fá
hinn vaski sveinn.
En afsláttur af engu þá
var ekki neinn.
Minnir mig á vísu sem ég heyrði í Árnessýslu, þar voru menn að bölsótast út í dýrtíðina:
Ekkert kostar ekki neitt,
ekkert hugann seður,
ekkert getur engu breytt
ekkert bændur gleður.
Aðeins tvo bændur heyrði ég syngja við störf sín í Hreppunum (hinir hummuðu mest). Þetta voru bræðurnir Eyþór bóndi á Kaldbak og Einar bóndi á Laugum, Einarssynir, en sá síðarnefndi var raddsterkasti maður sveitarinnar. Sagt var að þeir bræður hefðu „kallast á“, en langt var milli bæja þarna í uppsveitunum.
Um Einar var kveðið:
Einar heitir Einars bur,
er á Laugum staðsettur,
raddsterkur og rómaður,
röskleika- er sá maður,
Jón Jens Kristjánsson yrkir á Boðnarmiði:
Það skeði hjá skotmanni vitrum
í skógi á haustdegi bitrum
að höglum var þeytt
en' ann hafði ekki neitt
nema eitthvað af andaslitrum.
Guðmundur og Sólveig Laufási bættu við:
Þær töldust nú kannski tugur
talsverður karlsins dugur.
Gömlum með græjum
gerði að hræjum
Át þau svo andaktugur.
¶ Örlát með orðin við bruðlum¶ og óðfim í vísur þeim kuðlum¶ því í gleði og hryggð¶ hefur tólf alda tryggð¶ tengt okkur saman með stuðlum.¶ x¶ Því ljóðafólk leitar ei þagnar,¶ það lifir og kveður og fagnar¶ og stefnir frá höfn¶ út á stuðlanna dröfn¶ en í stafni er höfðinginn Ragnar.
Þórdís Sigurbjörnsdóttir yrkir:
Kona stóð úti í kaldþéttingsvindi
klæðnaðinn færði á svig,
það eru svo mikilvæg mannréttindi
að mega ofkæla sig.
Hjörtur Gíslason kvað:
Þeir sem Hel á hólminn skora
hljóta lífsins ást og tryggð.
En þeir sem aldrei þora að þora
þjást af dauðans viðurstyggð.
Öfugmælavísan:
Séð hef ég glíma sel og hest,
silunginn spinna allra best,
hrafninn synda á hafið út,
hákarlinn drekka úr brennivínskút.
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein