Jón Jens Kristjánsson vitnar í DV þar sem segir að Hannes Hólmsteinn hafi skellt sér á ball hinna ríku og frægu í Ríó. Meðan að skekja harðlynd hret heiðar, víkur og annes þá er í Ríó að kveðja ket kempan okkar, Hannes, Limra eftir Helga Ingólfsson: …

Jón Jens Kristjánsson vitnar í DV þar sem segir að Hannes Hólmsteinn hafi skellt sér á ball hinna ríku og frægu í Ríó.

Meðan að skekja harðlynd hret

heiðar, víkur og annes

þá er í Ríó að kveðja ket

kempan okkar, Hannes,

Limra eftir Helga Ingólfsson:

Hún Dódó er stórgerð og stæðileg,

en stækjan af dömunni' er hræðileg.

Allt stagl nær þó skammt:

Hún staðhæfir samt

að fýlan sé mestmegnis fræðileg.

Stefán B. Heiðarsson kveður:

Stundum flækist fyrir mér

fjárans rímið.

Hausinn á mér hitna fer,

heldur límið?

Sigurður Breiðfjörð kvað:

Prestar hinum heimi frá

hulda dóma segja.

En skyldi þeim engum bregða í brá,

blessuðum, nær þeir deyja?

Munum vér ei þora þá

í þeirra húspostillum

auðmjúklega að eftirsjá

ýmsum pennavillum?

Stephan G. Stephansson kvað:

Láttu hug þinn aldrei eldast eða
hjartað.

Vinur aftansólar sértu,

sonur morgunroðans vertu.

Í Limrubókinni segir að Ketill Þórisson í Baldursheimi í Mývatnssveit hafi verið mjög ættfróður, svo mjög að hann rengdi faðerni nánast hvers einasta manns. Friðrik Steingrímsson orti:

Í ættfræðinni er Ketill árans refur

ekki mörgum háa einkunn gefur.

Hann veit upp á hár

í hartnær þúsund ár

hver hjá hverri hvenær sofið hefur.

Úr Babtistafræðum eftir Jónas Árnason:

Hann Bóas var blíðari og hýrari

en bróðir hans Jóhannes skírari.

En það úrslitum réð

að andlega séð

var Jóhannes skírari skýrari.

„Álftin yndisfagra“ eftir Pál Jónasson í Hlíð:

Hún var fögur og freistandi og næs

en fékk sér víst of mikinn maís.

Hún eltist og þreyttist

og óðara breyttist

í feita og gargandi gæs.,rauðkembinginn hlæja,stokköndina stíma taum,stelkinn ullu tæja.