Sóley fæddist í Vestmannaeyjum 3. janúar 1965. Hún lést á Landspítalanum í Fossvogi 2. febrúar 2024.

Foreldrar hennar voru Trausti Sigurðsson, f. 14.12. 1932, d. 22.5. 2019, frá Hæli í Vestmanneyjum, og Herborg Sigurðsson, fædd Hansen, f. 16.1. 1935, frá Nólsoy í Færeyjum. Systur Sóleyjar eru Soffía Traustadóttir, f. 7.1. 1961, eiginmaður hennar er Skúli Bergmann. Börn þeirra eru Guðrún, Trausti, Bergur og Brynjar. Bára Traustadóttir, f. 2.7. 1963, er gift Birni Elísyni. Börn þeirra eru Baldur, Eiríkur, Auðunn og Björn Teitur.

Sóley ólst upp í Vestmannaeyjum en flutti til Reykjavíkur í eldgosinu í Heimaey 1973. Hún flutti á Skálatún í Mosfellsbæ og bjó þar til dánardags.

Útför Sóleyjar hefur farið fram í kyrrþey.

Minningarnar streyma fram við fráfall litlu systur okkar. Minningar um blíða, einlæga, glaða stelpu, með þetta einstaka hjartalag sem átti auðvelt með að bræða hjörtu allra í kringum sig. Í æsku var hún fjörmikil og vissi vel hvað hún vildi og lét ekkert stoppa sig. Við þurftum oft að hlaupa á eftir henni, þar sem hún var snögg í snúningum, hvort heldur sem hún var á fullu spani á þríhjólinu eða klifrandi upp á þök. Lífsgleðin var mikil og var hún mikill prakkari. Hún var dugleg að sparka bolta, hjóla, mjög flink með jójó, spilaði á munnhörpu og greiðu og tölum ekki um magadansinn. Þegar við bjuggum í Vestmannaeyjum var hún alls staðar velkomin. Sérstaklega hjá nágrönnum okkar, sem áttu fullt af hljóðfærum og þreyttust aldrei á að taka lagið og spila fyrir hana.

Þegar Sóley var átta ára kom eldgosið í Heimaey og fluttum við til Reykjavíkur, sem reyndist okkur mjög erfitt. Stuttu eftir gos fór hún á Skálatún í Mosfellsbæ og bjó þar til dauðadags. Þá féllu mörg tár af hvörmum Sóleyjar og okkar systra. Samstundis opnuðust mörg tækifæri fyrir hana. Hún byrjaði í skóla, tók mikinn þátt í íþróttum, meðal annars sundi, frjálsum og boccia. Hún varð fljótt synd og keppti oft í sundi og fór á Special Olympics-leikana í Atlanta í Bandaríkjunum og á Norðurlandamót. Keppnisskapið var mikið og var hún sigurvegari í eigin lífi.

Sóley ferðaðist mikið innanlands og erlendis, bæði með foreldrum okkar og starfsfólki og vinum á Skálatúni. Frá barnæsku lá leiðin oft til Færeyja að heimsækja ættingja og dvöldum við þar mörg sumur. Sóley var tvítyngd. Seinni árin fór hún oftar en ekki til sólarlanda, hún elskaði sól og hita. Sóley var einstaklega barngóð, og fylgdist vel með frændsystkinum sínum. Sóley kenndi okkur mikið með gleði sinni og einlægni og hefur vermt
líf okkar með sólargeislum sínum. Minning þín er ljós í lífi okkar.

Soffía og Bára.

Elsku besta Sóley frænka mín er fallin frá. Það var dásamlegt að alast upp með Sóleyju. Þegar ég var lítil stelpa fékk ég alltaf að fara með ömmu, afa og Sóleyju hvert sem þau fóru hvort sem það var að gista um helgar, bíltúrar, sumarbústaðarferðir eða önnur ferðalög.

Sóley var svo þolinmóð og góð og leyfði mér að leggja kapal með sér, prófa tölvuspilin og fikta í flotta segulbandstækinu með diskóljósunum. Sóley tók alltaf á móti manni með opnum örmum og góðu knúsi.

Góða ferð í sumarlandið og hvíldu í friði í faðmi þeirra sem þú elskar þar. Þú verður fallegasta blómið þar. Ég mun geyma þig alla tíð í hjarta mínu.

Þín frænka

Guðrún.