Sighvatur Björgvinsson sendi mér eina litla limru:
Dagur er kominn að kveldi,
kvöldsólar- brenndur í eldi.
Hvert hann svo fer,
og hvað ætlar hann sér,
þegar hverfur hann undan feldi?
Björn Ingólfsson skrifar á Boðnarmjöð: Þegar ég fletti upp í Fésbók í morgun dúkkaði upp orðið VALTARI með stóru letri. Ég skoðaði það ekkert nánar og þessi status hvarf í kraðakið. En á morgungöngunni spruttu upp af þessu orði tvær guðhræddar systur vel við aldur:
Lesefni systra er Saltari
á svolitlu altari.
Önnur er helmingi haltari
en hin sem er valtari.
Halldór Halldórsson hafði til margs að hlakka: Við, sem vorum aldrei fremstir í sénsaröðinni á unglingsárunum, fengum stundum símanúmer og heimilisfang á sérvíettu; en …:
Sæll ég hoppað gæti' um grund
og gjarnan skoppa myndi,
til að eiga ástarfund;
ef adressuna fyndi!
Tryggvi Jónsson bætti við:
Framboð af okkur var feikna gott
fyrir allar heimsins snótir.
Þegar við mættum þær flúðu brott
því við vorum svo ljótir.
Þorgeir Magnússon segir: Hér kemur, held ég, úrkast og hringhent afbrigði af ferskeytlu. – Allt ósköp einfalt og saklaust á sunnudegi:
Töluvert það tefjast kann
að tíminn líði.
Stórlega þó styttist hann
við stökusmíði.
Sólin merlar glæ og grund
glöð á ferli sínum,
lýsir Erlu og um stund
öðrum kerlum mínum.
Ingibjörg er aftandigur en örmjó
framan.
Skyldi ekki mega skera 'ana
sundur
og skeyta 'ana saman?
Fuglalimra eftir Pál Jónasson Hlíð:
Eineygður óðinshani
var alltaf á fullu spani
enda skrifari góður
svo skemmtinn og fróður,
og háðfugl á hæsta plani.