Á Boðnarmiði yrkir Halldór Gudlaugsson (skítkaldur og skjálfandi í vegkanti á Reykjanesbrautinni): Varð að grettu gleðibros galsinn kvaddi drengi það er vont að vanta gos og verða að bíða lengi. Þorgeir Magnússon spurði á sunnudag: „Hvað er í gangi?“ Í gærkvöld ljóta sjón ég sá

Á Boðnarmiði yrkir Halldór Gudlaugsson (skítkaldur og skjálfandi í vegkanti á Reykjanesbrautinni):

Varð að grettu gleðibros

galsinn kvaddi drengi

það er vont að vanta gos

og verða að bíða lengi.

Þorgeir Magnússon spurði á sunnudag: „Hvað er í gangi?“

Í gærkvöld ljóta sjón ég sá.

Særinn virtist glóa

og sólargreyið segja má

sökk í Faxaflóa.

Jón Atli Játvarðarson „rakst á nokkrar vísur eftir Ara Jochumsson,1839-1921, bróður séra Matthíasar, í Vísnasafni Skagfirðinga. Þar er ein vísa, sem virðist vera um hest“:

Glói lipurt gengur ei,

Glóa vil ég eiga þó.

Glói borið getur hey,

Glóa sterkleg eru þjó.

Limra eftir Rúnar Thorsteinsson:

Er ég horfi um öxl eða hugsa til baka

til horfinna tíma, af nógu er að taka.

Greinist þar grátur.

Heyrist þar hlátur.

Undarleg blanda af eldi og klaka.

Ingólfur Ómar Ármannsson veltir vöngum yfir sjálfum sér:

Ungur dáði óðarkvak

unni Grími og Páli.

Nam ég þeirra tungutak

tært í bundnu máli.

Þó sé fær í flestan sjó

og fátt sem andann tálmar,

aldrei mun ég yrkja þó

eins og Bólu-Hjálmar.

Jón Jens Kristjánsson hefur orð á því að eldgos sé yfirvofandi og DV greinir frá hættu við eldun hrísgrjóna. Mikil firn eru þat:

Réttskipuð yfirvöld rýmingu buðu

og rák' upp úr Lóninu, það stendur autt

en hætta er mikil við hrísgrjóna suðu

hún er víst nærri því komin á rautt.

Erlingur Sigtryggsson yrkir:

Kvikan víst burtu hlaupið hefur.

Ég hygg nú við séum kvíðin um

að enn séu „á ferli úlfur og refur“

í einum og sama víðinum.

Öfugmælavísan:

Fljóta burtu flæðisker,

fljúga upp reyðarhvalir,

blágrýtið er blautt sem smér,

blý er hent í þjalir.