Óttar Felix Hauksson skrifaði mér á þriðjudag með skákkveðju: Á morgun eru vorjafndægur. Af því tilefni sendi ég þér vísu í sléttuböndum sem ég setti saman:
Doði hverfur bráðum blær,
blíður sunnan andar.
Roði sólar skírir skær
skrúða minnar strandar.
… og aftur á bak:
Strandar minnar skrúða skær
skírir sólar roði.
Andar sunnan blíður blær,
bráðum hverfur doði.
Eyjólfur Ó. Eyjólfsson segist hafa lesið furðulegan pistil á netmiðlinum Vísi um væntanlegar forsetakosningar. Þar var langur listi yfir alla þá sem langar á Bessastaði og annar styttri yfir þá sem ekki leggja í slaginn:
Ég íslensku þjóðina þekki
hún þolir ei smán eða hlekki
og svo hrifin af sér
í framboð hún fer,
en 11 gera það ekki.
Halldór Halldórsson skrifar: Eftir því sem fjölgar frambjóðendum til embættis forseta Íslands fer maður auðvitað að líta í kringum sig!
Þegar lít ég flóru frambjóðenda
og frægðar- sem þau telja mestu stig,
finnst mér þyrfti einhver á að benda;
að enginn sjónum beinir hvasst á MIG!
Á Boðnarmiði yrkir Einar Jónsson:
Sumir elska Sovét-Rússland sem er
dautt.
Gömlum siðum geta ei breytt,
greiða hár sem ei er neitt.
Hallmundur Guðmundsson yrkir Kanaríljóð. Dagur 35:
Hjá stelpunum „fittaði“ flott inn
er fór ég og sótti þvottinn.
Þó læk' af mér svitinn
og lýst á mér vitinn,
– þá langur var þvottahússpottinn.
Limra eftir Rúnar Thorsteinsson:
Þótt ég í móinn maldi
að myrkur sé veturinn kaldi.
Treysti ég því
að hann tapi á ný.
Nú er hann á undanhaldi.
Ingólfur Ómar Ármannsson bætti við:
Vetur sjóli virðist senn
vera á undanhaldi.
Þó að blási úti enn
austan strekkingskaldi.