Ingimar Halldórsson sendi mér póst: Í Vísnahorni er spurt um gamla stöku. Í Vísnasafni sem Jóhann Sveinsson frá Flögu tók saman og kom út árið 1947 er vísan svona:
Latur maður lá í skut,
latur var hann, þegar hann sat,
latur oft fékk lítinn hlut,
latur þetta kveðið gat.
Steindór Finnsson
Neðanmáls stendur: Alm. þjóðv. 1914. 106. Heimilda að feðrun vísunnar er ekki getið.
Ég hef kunnað þessa vísu lengi og þá í þessari útgáfu.
Ingólfur Ómar skrifaði mér: Varðandi vísuna um komu lóunnar sem birtist í Mogganum í dag 26. mars vil ég koma á framfæri leiðréttingu vegna hennar. Eins og þú munt átta þig á er hún ekki alveg rétt bragfræðilega séð en það getur öllum orðið á. Svona hljómar þá vísan:
Ennþá herðir kuldakló
krapi jörð er þakin.
Eigrar lóan út um mó
illa köld og hrakin.
Enn skrifaði Ingólfur Ómar mér, sagði að sér hefði dottið í hug að slá á létta strengi svona rétt áður en páskahelgin gengur í garð.
Nautnalíf er þarft að þakka
það mig gleður oft um nætur.
Víf að faðma, vín að smakka
vermir mér um hjartarætur.
Gunnar J. Straumland skrifar á Boðnarmjöð:
Þjóð fékk sér innskráningsamboð
því ekkert er henni nú samboð-
ið nema frægð
- ef frægð er í lægð
má skrá sig í forsetaframboð.
Eyjólfur Óskar Eyjólfsson yrkir um Hlutskipti látins manns:
Er ég loks upp af er hrokkinn
með ánægju grafa menn skrokkinn
en mæddur ég ligg
og maðkana tygg
og hugsa um Framsóknarflokkinn.
Veðurspáin eftir Hjálmar Freysteinsson:
Vond er hún þessi veðurspá,
verma því bælin hyggnir.
Stórhríðar vænta að morgni má,
um miðjan daginn svo rignir.
Síðdegis brestur aftur á
illviðri – þar til lygnir.
(7-1-18)
Öfugmælavísan:
Lóminn smíða leit ég skrá,
lóu fríða hrafni makast
rakka skíðum renna á
reyr í blíðu veðri skakast.