Í Vísnahorni 6. febrúar var þessi staka en höfundarnafns ekki getið. Hún er eftir Pál Jónasson í Hlíð:
Þótt ég virðist í speglinum ungur enn
við athugun nánar verður það ekki hrakið
að Elli kerling í glímu mig sigrar senn
því svoleiðis kvensu leggur víst enginn á bakið.
Ég hitti karlinn á Laugaveginum og spurði hvernig liði. Hann svaraði:
Svona er þessi sannleiki
ég segi þér í einlægni
að mér er ekki ætlandi
að ætla að verða forseti.
Kristján H. Theodórsson yrkir:
Kapteinn sér frá borði brá,
er braka tók í reiða.
Nýja skútu ætlar á,
aðra fiska að veiða.
Hjörtur Benediktsson yrkir:
Líða dagar við leik og störf
líður senn að kveldi.
Hjá mér leynist lítil þörf
að liggja undir feldi.
Ég sá tvær lóur hér á Seltjarnarnesi fyrir viku, en við skulum vona að ekki fari svona fyrir þeim. Hallmundur Kristinsson orti:
Vesalings litla Lóa
laumaðist út í móa.
Eignaðist ást
sem óðara brást.
Úti er alltaf að snjóa.
Vor eftir Þórarin Eldjárn
Kraminn hanski
á gangstétt
gerir sigurtákn
nýkominn undan skafli:
V
Vor!
Steindór Tómasson yrkir:
Vorið boðar vinurinn,
vekur gleði þíða.
Tiplar fimur tjaldurinn,
á teig með sönginn stríða.
Magnús Halldórsson yrkir Við rismál:
Í lofti ómar þrasta þvarg,
þar má greina fleira.
Meira'að segja máfagarg,
mátti líka heyra.
Stefán B. Heiðarsson er í sólskinsskapi:
Lifnar yfir börn og bú
er birtist lítil dúfa.
Bjarta sólin brosir nú
með brosi sínu ljúfa.