Blásum á vitleysuna

Hjálmar Jónsson orti á fundi Bjarna Benediktssonar forsætisráðherra á Hótel Nordica á laugardaginn:

Yfir flokknum ekkert slen,

allir skulu muna:

Stöndum þétt með Bjarna Ben

og blásum á vitleysuna.

Ingólfur Ómar sendi mér vísu á laugardag með þeim ummælum að enn sé svalt en þó bjart veður hér syðra og vonandi fari vorið að láta sjá sig:

Grundir krýnir geisladís

glæstar sýnir skarta.

Geðið hlýnar, gleðin rís

glatt í mínu hjarta.

Gunnar J. Straumland skrifar á Boðnarmjöð: Ég var að ljúka við að semja „Rímu úr náttúrunnar nafnafræðum“ og hyggst kveða hana á opnu kvæðakvöldi í upphafi landsmóts kvæðamannafélaga á Hótel Natur í Eyjafirði, föstudaginn 26. apríl nk.

Hér er ein vísa sem gefur efni rímunnar til kynna, en hún er fremur stutt, einungis fjórir tugir vísna:

Tuddahala hræðast má

hratt þeir flugur kremja.

Hefur einhver hlustað á

hrossaflugu emja?

Þorvaldur Guðmundsson skrifar: Í helgarmogga er rætt um gömul bæjanöfn eins og Saurbær og Tittlingur. Þetta minnti mig á gamla sögu úr Eyjafirði, áður fyrr hét ysti bær í Lögmannshlíð Tittlingur. Þar bjó maður að nafn Ólafur sem jafnframt hafði atvinnu af akstri. Honum leiddist nafnið og fékk því breytt í Hlíðarenda. Þá orti einhver hagyrðingurinn:

Lögmannshlíðar vífum vænum

verður margt að bitlingi

þegar ekur út úr bænum

Ólafur á – Hlíðarenda.

Nú kom þar að Ólafur seldi jörðina, þá orti sá sami:

Margar hafa meyjar grátið

mun svo verða enn um sinn

því Ólafur hefur eftirlátið

öðrum manni – Hlíðarendann.

Vel má vera að rangt sé með söguna farið, ég las þetta fyrir löngu einhvers staðar.

Sigtryggur Jónsson yrkir:

Vetrarskuggar víkja nú,

vorsólin þá deyfir.

Fuglar að sínu hreiðri hlú,

humlan fræflum dreifir.

Skinnið sníður skatan best,¶skíðum ljón á þeyta,¶hunangið er haldið verst¶og haft úr bæli geita.