Gátan er sem endranær eftir Pál Jónasson í Hlíð:
Úr hafinu má hana fá,
heiti á vísnaskáldi.
Grandi bjargar fingri frá,
finnast víða brött og há.
Helgi R. Einarsson skrapp með konunni til Madeira í nokkra daga og heimkominn kíkti hann á Vísnahornið. Lausnin vill vera svona:
Lífsbjörg má á línu fá.
Látra-Björg sig kunni' að tjá.
Fingurbjörg er fingri á.
Finnast víða björgin há.
Lausnarorðið er björg, segir Úlfar Guðmundsson:
Dregur björg á lagða línu.
Látra Björg nafnið ber.
Fingurbjörgin forðar pínu.
Ferleg björg upp ég fer.
Guðrún Bjarnadóttir leysir gátuna:
Heimta má úr hafi björg.
Heillar okkur Látra-Björg.
Fingri reddar fingurbjörg.
Í fjallasýnum gnæfa björg.
Sigmar Ingason svaraði: Þessa vísu lærði ég þegar ég var smástrákur. Í huga mér varð til sú skýring að Bjarni á Björgum hefði skilið við konu sína og fengið til sín ráðskonu:
Þú hefur fengið Björg fyrir Björg
Þótt Björgu værir sviptur.
En er nú þetta betri Björg
En Björg sem þú varst giftur?
Sjálfur skýrir Páll gátuna svona:
Úr hafi dró í búrið björg.
Björg frá Látrum kraftaskáld.
Grandi forðar fingurbjörg.
Finnast víða klettabjörg.
Þá er ný gáta eftir Pál:
Þetta nafn á fjalli fann,
fara krakkar yfir hann,
við lestur þessi iðinn er,
oft hann mig um landið ber.
Helgi R. Einarsson lét þessi orð fylgja sinni lausn: Nú líður að sauðburði og datt mér því þessi vitleysa í hug:
Slátraraspeki
Til þess skrokka að skera
skjáturnar verða að bera
svo ríður á því
þróuninni' í
að hrútarnir hitt fái' að gera.
Limran „Kvaddi Búkollu“ eftir Hákon Aðalsteinsson:
Hann kæfði allt kjökur og stress,
kynnti svo glaður og hress
alnorskar kýr
þar sem arðurinn býr
svo kyssti hann Búkollu bless.