Gátan er sem endranær eftir eftir Pál Jónasson í Hlíð:
Hún á skipum öllum er,
oft í bókum skrautleg hér,
líka er hún sunnlensk sveit,
sjaldan fæst hún reykt af geit.
Þá er það lausnin, segir Helgi R. Einarsson:
Skipshlið, sunnlensk sveit,
sem og hluti' af geit,
soldið sem menn fletta,
SÍÐA kallast þetta.
Úlfar Guðmundsson leysir gátuna:
Heitir síð' á bæði borð.
Bókarsíða fagurskreytt.
Frábær Síða fögur storð.
Fæst sú síða varla reykt.
Guðrún B. svarar:
Á mynd sé ég síðu á báti
á síðu í bók, vel teiknað.
Á Síðu kokkurinn káti
skar kjöt, síðu af geit, útreiknað.
Ráðning Sigmars Ingasonar:
Síðulöng skríða skip um mar.
Skreyttar í bókum síðurnar.
Silung hef ég á Síðu veitt.
Síða af geit ei freistar neitt.
Sjálfur skýrir Páll gátuna:
Síða á skipum alltaf er
einnig bókarsíða hér.
Líka er hún Síða sveit
síða stundum reykt af geit.
Þá er ný gáta eftir Pál:
Á fæti mínum ónýt er
efsta frosið lag í snjó.
Lítið svona bátur ber,
barnagull hún var úr sjó.
Limran Veðurspá í Grafarvoginum eftir Anton Helga Jónsson:
Nú líður mér þannig í lendinni
að lægð hygg ég vera í grenndinni,
sagði konan á túr
en karlinn varð súr
og kippti undan pilsinu hendinni.
Jóhann frá Flögu skrifar: Starkaður frá Stóruvöllum í Bárðardal á unnustu í Gnúpverjahreppi, fer að finna hana, verður úti undir steini og kveður síðan á glugga yfir unnustu sinni (þjóðsögn):
Angur og mein fyrir auðar rein
oft hafa skatnar þegið:
Starkaðar bein und stórum stein
um stundu hafa legið.
Þannig voru mið ákveðin frá Snæfellsnesi:
Langt er út af Lúðuklett,
legið getur þar bátur,
Bjarnarfoss undir Búðaklett,
breiðan Gölt í Látur.