Móðir mín hélt að mér bókum þegar ég var yngri og rétti að mér alls konar meistaraverk sem hún dró fram úr bókahillunum. Meistarinn og Margaríta, Veröld sem var, Ástin á tímum kólerunnar og Grónar götur Knuts Hamsuns sem stjúpafi minn þýddi opnuðu nýja heima. Þegar ég var unglingur datt ég inn í tilveru Agöthu Christie og hafði gaman af. Íslensku glæpasagnahöfundarnir hafa líka oft haldið mér vakandi fram á nótt.
Ég hef lesið allt sem Steinunn Sigurðardóttir hefur skrifað, hún er orðasnillingur og er Hjartastaður einstök. Bækur Ólafs Jóhanns Ólafssonar, allt frá Níu lyklum til nýjustu bókar hans Snjór í paradís, hafa líka glatt mig. Ég hlakka mikið til að sjá Snertingu lifna við á hvíta tjaldinu. Sama með bækur Auðar Övu Ólafsdóttur, ég hef gleypt þær allar í mig. Jónas Ebeneser í Ör er minnisstæður. Saknaðarilmur og Aprílsólarkuldi eftir Elísabetu Jökulsdóttur eru magnaðar bækur og nú bíð ég eftir að komast í leikhúsið að sjá leikverkið.
Á tímabili sótti ég í kínverskar sögur og eru Jung Chang og Amy Tan í uppáhaldi. A Dream of Red Mansions, samin um miðja 18. öld, sýnir að flækjurnar í lífi fólks eru í grunninn þær sömu þótt árhundruð líði.
Nýjasta skáldsaga Þórdísar Helgadóttur, Armeló, er núna efst í bókabunkanum í lestrarhorninu mínu þar sem ég get horfið inn í töfraheim en litið öðru hvoru upp og séð Esjuna.
Ég nýti tímann í bílnum til að hlusta á bækur og var að ljúka við Ríki óttans eftir Hillary R. Clinton og Louise Penny en þær gefa mjög áhugaverða innsýn í það sem gæti gerst í alþjóðastjórnmálum og Hvíta húsinu.
Í gegnum tíðina hef ég dáðst að rithöfundum sem geta búið til heila veröld í huganum og komið lýsingu á blað fyrir aðra að njóta. Núna glími ég sjálf við að finna fræ og skrifa skáldaðan texta í ritlistarnámi hjá flinku Svikaskáldunum. Ég verð því að mæla með bók sem kemur út 16. maí og nefnist Afsakið þetta lítilræði (tímamótaverk) þar sem mín fyrsta örsaga ratar á prent.
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein