Hulda Björk Rósmundsdóttir

Elsku amman mín.
I LOVJÚ.
Ég veit ekki hvernig ég á að byrja að tala um þig þar sem ég er vön að tala við þig.
Ótal mörg símtöl sem við höfum átt í gegn um tíðina. Hvort sem ég hringdi til að fá uppskrift eða þú hringdir til að segja mér neðanbeltis brandara. Hversu margar ömmur segja manni svoleiðis brandara! Þú varst mér svoooo dýrmæt, sagðir alltaf er þetta nafna mín? Þvílíkur heiður sem það er að vera skírð í höfuðið á þér, elsku amma mín.
Það hefur alltaf ríkt gleði og kátína í kringum þig og öllum fannst þú svo skemmtileg. Svo hjálpsöm og vildir allt fyrir alla gera. Mjög minnisstætt er þegar maður kíkti í kaffi og var mögulega að reyna að vera í átaki, þér fannst ekkert eins vitlaust og vildir alltaf troða mann út af alls konar bakkelsi, því alltaf var nóg til af nýbökuðu. Munnharpan var tekin fram og spilað fyrir gesti. Maður minn hvað við spiluðum líka mikið á spil, rommí og tveggja manna kapall varð yfirleitt fyrir valinu.
Síðustu dagana þína þegar ég lá við hliðina á þér og hélt í höndina á þér þá sagðir þú: Nafna förum! Ég sagði: Amma mín, hvert erum við að fara?
Þá sagðir þú: Í ísskápinn.
Þú varst alls ekki þolinmóð, ætli það fylgi ekki nafninu. Ég kom eitt sinn til að biðja þig að kenna mér að hekla blóm, við settumst niður og svo sagðir þú: Hulda mín, þú gerir bara svona, svona, svona og svona. Þú gerðir þetta bara fyrir mig. Þú vildir helst gera allt í gær.
Þegar þú smelltir manni upp á eldhúsbekkinn og klipptir á mann topp. Þú varst alltaf mjög nýtin og saumaðir ótal flíkur á alla. Þegar ég var búin að safna í poka handa þér til að gera við, varstu alltaf búin að gera við allt áður en ég náði að snúa mér við. Ef ég var að fara að kaupa mér eitthvað, fannst þér það alger óþarfi og sagðir: já einmitt kaupa kaupa kaupa. Við notum þetta oft, segjum nú hefði amma sagt kaupa kaupa kaupa.
Svo hefur þú alltaf sagt við barnabörnin þín og barnabarnabörnin hver á elskuna og þá var svarið alltaf amma. Elma Júlía sagði það síðast í dag, ég veit hver á elskuna, amma.
Börnin mín elskuðu að koma í heimsókn, þá var alltaf farið undir pallinn að leika með eldgamla dótið. Dót sem börnin þín áttu. Þú varst svo nýtin og vildir engu henda, enda skipti það ekki máli. Alltaf nóg til að leika með svo þegar þú kenndir krökkunum að búa til skutlur og að teikna svani. Ég brosi alltaf út í annað þegar ég sé 2 út um allt, hálfteiknaða svani. Þú varst alltaf svo montin af öllum börnunum þínum, stórum sem smáum. Sýndir manni oft sömu myndirnar og af fjölskyldunni allri, þú varst mjög frændrækin.
Ég talaði alltaf um að fá mér einn sleik hjá þér þegar ég var búin að kyssa þig og knúsa sagðir þú alltaf: jæja, ég þarf ekki að fara í bað í dag. Það verður erfitt amma mín að geta ekki deilt með þér og sagt þér allt. Ég sagði þér allt og eitt sinn sagðir þú: Hulda mín sumu deilir maður bara ekki. Ég hélt það nú, þar sem þetta var ótrúlega fyndið og auðvitað hringdi ég í þig og sagði þér frá.
Það er sko hægt að segja að þú hafir verið með húmorinn í lagi fram á síðasta dag. Þegar komið var til þín og sagt Hulda mín, hvað segir þú", þá sagðir þú: Ekkert að fyrra bragði. Þegar þú varst að rífa út úr þér súrefnið og ég bað þig vinsamlegast um að hætta þessu og hætta þessari stríðni glottir þú út í annað. Þú varst engri lík, elsku amma mín.

Þú vildir gera allt fyrir alla en það mátti enginn gera neitt fyrir þig. Ætli þú hafir ekki verið um 85 ára þegar þú loksins leyfðir einhverjum að slá garðinn fyrir þig. Sagðir alltaf þetta er minn garður og ég slæ hann sjálf". Þver varstu og ferlega fyndin. Fórum að kaupa jakka í Reykjavík, þú vildir hafa hann hólkvíðan. Við rifumst smá í búðinni, þú fussaðir yfir vitleysunni í mér. En við komumst að samkomulagi, líklega báðar jafn ákveðnar. Bað þig einnig eitt sinn að koma með mér til Reykjavíkur svo þú gætir fengið tattú á augabrúnirnar ... Það sem þú sagðir var bráðfyndið en ekki hægt að hafa eftir. Amma þú varst best!