Það hefur verið í fréttum að sala á neftóbaki hafi dregist svo mikið saman að framleiðslan standi ekki lengur undir sér og sé sjálfhætt. Við þessi tíðindi rifjuðust upp þessar vísur:
Taktu í nefið tvinna hrund
til er baukur hlaðinn
komdu svo með káta lund
og kysstu mig í staðinn.
Taktu í nefið tóbak hef ég
til að gefa
þetta ef að kannski kvefið
kynni að sefa.
Spurt frétta:
Segðu mér nú satt um það,
sem til hefur borið.
Hefur enginn hálsbrotnað,
hengt sig eða skorið?
Tumma Kukka, söngbók Mímis, kom út fyrir hálfri öld eða svo. Þar er að finna fjölda lausavísna með smáu letri sem margir munu kunna vel að meta þótt þar sé oft lítt af setningi slegið eins og þar stendur. Dæmi:
Keisarinn í Asíá
átti dóttur hreina.
Hún var gul og hún var blá
og hafði nýrnasteina.
Páll litli gerði Borgu gömlu blinda
á báðum augum, strákanganum leiddist
og rak í glyrnur henni hrífutinda;
þú hefðir átt að sjá hvað kerling reiddist.
Hann litli Jón skaut Gunnu systur sína
á sextán skrefa færi og tókst að hitta,
þá sagði móðir hans, hún stóra Stína:
„Sá stutti verður einhvern tíma skytta.“
Víða hef ég velkst um sjó,
vann mér þá inn hýru,
aldrei mikið auðgast þó,
er með dágóð nýru.
Hann Davíð bóndi á Dröngum
er dáinn – það var ljótan.
Svo hjartanlega hafði
ég hlakkað til að skjót'ann.
Svo að farið sé út í aðra sálma.
Limra eftir Gunnar J. Straumland:
Það rignir og reynitrén svigna
í rokinu, en kannski mun lygna.
Sólin er falin
og senn verð ég galinn.
Í lóðina laxarnir hrygna.
Enn yrkir Gunnar – Viðtal:
Hún röflaði og rétt svo við strikið
rambaði og því fyrir vikið
mér sýndist það skrítið
hve sagði hún lítið
þó svo hún masaði mikið.