Yfirvofandi slys

Ég finn fyrir kvíða. Í hvert sinn sem niðurstöður skoðanakannana birtast finn ég fyrir kvíða. Kvíða vegna þess að niðurstöður þeirra gefa vísbendingar um að í burðarliðnum sé slys í sögu Íslands. Það yfirvofandi slys, að Katrín Jakobsdóttir hljóti kosningu sem forseti Íslands. Katrínu Jakobsdóttur skortir samúð og mannskilning. Hana skortir virðingu fyrir samlöndum sínum. Ég sat í nefnd sem skipuð var af Katrínu Jakobsdóttur forsætisráðherra. Hlutverk nefndarinnar var að fjalla um og leggja til breytingar á nýju frumvarpi hennar um sanngirnisbætur til handa fórnarlömbum stofnanaofbeldis sem framið var í skjóli íslenskra yfirvalda á bæði síðustu og núverandi öld. Innihald þessa frumvarps Katrínar var svo óréttlátt og löðrandi í mannfyrirlitningu að hún var gerð afturreka með það í samráðsgátt. Nú datt Katrínu Jakobsdóttur í hug að nýta mætti þessa vesalinga (sem hún áður hafði misboðið með þessu frumvarpi) til gagns. Hún skipaði nefnd sem í sátu fulltrúar þeirra sem orðið höfðu fyrir misrétti á barnaheimilum reknum af íslenskum yfirvöldum. Verklýsinguna fengum við í nefndinni í hendur. Hlutverk okkar var að fjalla um og koma með tillögur um hvernig bæta mætti þessi frumvarpsdrög þannig að þolendum þætti frumvarpið líðandi. Við sem sátum í nefndinni hittumst reglulega frá vormánuðum 2023 og fram á haust 2023. Við unnum af einlægni og tiltrú á að forsætisráðherra Katrínu Jakobsdóttur væri alvara. Við trúðum orðum hennar þess efnis að hún bæri þá einu ósk í brjósti að koma til móts við þolendur þess óréttlætis sem framið hafði verið á okkur sem börnum af hálfu íslenskra stjórnvalda. Við kynntum svo niðurstöður okkar í kaffiboði í ráðherrabústaðnum við Tjarnargötu. Katrín sat fyrir miðju og hlustaði áhugasöm á tillögurnar.

Svo kom frumvarpið. Það var eins og blaut tuska framan í mig. Það er gersneytt öllum tillögum og óskum sem við lögðum til og báðum um. Eina ályktunin sem við gátum dregið af því var að við hefðum eina ferðina enn verið svikin af íslenskum stjórnvöldum. Katrín Jakobsdóttir hafði haft okkur að fíflum.

Ég er ekki elíta og mun aldrei tilheyra elítu íslensks samfélags. Ég hef alla mína ævi barist í bökkum. Sem barn bjó ég við sára fátækt, sem fullorðin manneskja hef ég barist við að ná endum saman alla mína ævi. Katrín Jakobsdóttir hefur í sinni valdatíð gert okkur sem erum í þessari stöðu lífið enn erfiðara með stjórnvaldsákvörðunum sem hafa skert kjör fátækra fjölskyldna, einstæðra foreldra, öryrkja og ellilífeyrisþega enn frekar. Hún hefur dæmt okkur til að standa betlandi í biðröð við dyr hjálparstofnana fyrir jól, fyrir páska, þegar börnin byrja í skóla eða þurfa að fermast o.s.frv.

Auðvaldsstéttin í íslensku samfélagi er greinileg en Katrín Jakobsdóttir kemur fram eins og úlfur í sauðargæru. Hún sagðist vera vinstri-græn svo maður hélt að hún fylgdi þeirri stefnu. Það hefur hún aldrei gert. Aldrei. Í þokkabót gagnrýnir hún harðlega morð á börnum í Palestínu en var sjálf tilbúin til að samþykkja þungunarrof fullburða barna í móðurkviði. Saklausra barna sem engan málsvara eiga.