[ Smellið til að sjá stærri mynd ]

Davíð Leó fæddist í Reykjavík 5. febrúar 2008. Hann lést á heimili sínu í Hafnarfirði 20. maí 2024.

Foreldrar hans eru Ólafur Magnús Ólafsson, f. 1. september 1977, og Vala Rut Sjafnardóttir Friðjónsdóttir, f. 25. desember 1979.

Bróðir Davíðs er Hákon Valur, f. 29. júlí 2012.

Davíð Leó var nemandi í Öldutúnsskóla í Hafnarfirði.

Minningarathöfn fer fram í Fossvogskirkju í dag, 3. júní 2024, klukkan 13.

Elsku fallegi drengurinn minn.

Ég man enn þann dag þegar ég vissi fyrst að ég væri orðin ólétt. Það sem ég var spennt að fá að hitta þig og þó svo ég hafi ekki kíkt í pakkann þá var amma Sjöfn svo sannfærð um að þú værir strákur að mér fannst ekkert annað koma til greina en að þú værir strákur. Svo komst þú með látum alltof snemma með þín stóru og djúpu augu og varst alveg eins og lítill geimverukjúklingur. En það sem þú varst fallegur!

Og þú varst algjör strákur.

Gröfur, byssur og bílar heilluðu þig strax frá upphafi og alveg sama hvað ég reyndi að halda byssum frá þér þá breyttir þú bara því dóti sem þú áttir í byssur og fórst í löggu og bófa leiki.

Alveg frá því að þú fórst að gefa frá þér hljóð þá heyrði ég í þér. Sama hvort þú værir úti að leika þér, inni í næsta herbergi eða alveg við hliðina á mér þá lékst þú þér með látum. Stundum fannst mér þetta agalega þreytandi en í dag sakna ég þess svo gífurlega að heyra í þér garga og góla á tölvuna, kalla fram með látum: Mamma, ég elska þig! Eða bara hlusta á þig syngja einhver bulllög svo hátt að það heyrðist milli húsa.

Elsku elsku fallegi frábæri drengurinn minn, þú stóðst þig alltaf svo óendanlega vel í þessum veikindum þínum. Alltaf sannfærður um að þetta færi allt saman vel, alveg fram á lokastund varstu sannfærður um að þú myndir læknast og þú myndir geta gert allt það sem þig dreymdi um að gera.

Þú lifðir lífinu alltaf lifandi. Og þegar við fengum þessar ömurlegu fréttir að krabbameinið væri orðið ólæknanlegt þá sagðir þú bara: Við höldum bara áfram.

Það mun vera mitt mottó hér eftir. Því ég verð að hlusta á þig og halda bara áfram þó svo mér finnist það algjörlega óbærileg tilhugsun eins og er.

Ég held bara áfram elsku drengurinn minn og reyni að læra að lifa lífinu án þín.

Við pabbi og Hákon eigum eftir að geyma þig í hjartanu okkar svo lengi sem við lifum og ég veit þú átt eftir að vaka yfir okkur og passa upp á okkur eins og þú gerðir líka þegar þú varst hér hjá okkur.

Sakna þín að eilífu elsku fallegi Ljónakonungurinn minn.

Þín

mamma.

„Þegar veturinn gengur í garð missa tré og aðrar plöntur lauf sín tímabundið. En þessar plöntur og tré búa yfir lífi sem gerir þeim kleift að bera brum þegar vorar að nýju. Hið sama á við um dauða mannlegrar veru, við búum yfir lífskrafti sem mun leiða okkur í átt að nýju lífi, nýju hlutverki, samstundis og án sársauka.“ (Daisaku Ikeda)

Elsku Davíð Leó, lífsglaði, fallegi og skemmtilegi frændi minn, er farinn frá okkur allt of snemma. Þessi dásamlegi fyndni drengur fæddist langt fyrir tímann og var strax svo mikill karakter. Svo uppfullur af lífskrafti og lífsgleði. Hann var fyrsta barnið sem fæddist í mínum nánasta hring eftir að ég varð fullorðin og ég man enn eftir tilfinningunni þegar ég fékk fyrst að halda á honum pínulitlum inni á vökudeild, þessari ást sem flæddi fram. Ég man að hafa hugsað að það væri skrítið að elska einhvern svona mikið sem maður var bara búinn að þekkja í örfáar mínútur.

Það var alltaf sérstaklega gaman að kaupa gjafir handa Davíð Leó, bæði jóla- og afmælisgjafir. Ekkert barn fyrr né síðar hefur brugðist við af jafn miklum ákafa og þakklæti yfir að fá gjafir og hann. Jólin þegar hann var tveggja eða þriggja ára gaf ég honum snjóþotu í jólagjöf og gleðin yfir að fá svona stóran pakka skein úr andliti hans. Þegar hann opnaði svo pakkann stökk hann hæð sína af fögnuði og hrópaði: „Ég fékk bát! Ég fékk bát!“ Þarna skoraði stóra frænka nokkur rokkstig.

Þegar sonur minn fæddist svo og Davíð var fjögurra ára var Davíð mjög spenntur að eignast lítinn frænda og Óli minn var varla farinn að labba þegar Davíð byrjaði að banka upp á hjá okkur og spyrja hvort frændi gæti leikið.

Það voru mörg nerf-byssustríðin sem þeir félagar háðu í stofunni heima hjá okkur og úti í garði og það voru læti og kátína og leikföng út um allt. Í einni af síðustu heimsóknum sínum til okkar rétt áður en hann lést dró hann einmitt frænda sinn út í síðasta nerf-byssuslaginn. Þrátt fyrir veikindi sín, verki og þreytu hló hann þegar hann elti frænda sinn um garðinn með nýju nerf-byssuna sína enda alltaf stutt í leikgleðina hjá Davíð.

Í veikindum sínum sýndi Davíð ótrúlegan styrk og æðruleysi. Hann notaði húmorinn óspart til að hvetja sig og aðra áfram og gafst aldrei upp. Þvílík fyrirmynd og hetja!

Hugur minn er allur hjá elsku Völu Rut, Óla Magga og Hákoni núna. Ég mun sakna ljónakonungsins ykkar svo óendanlega mikið. Ég mun sakna fölskvalausrar gleði hans og ákafa. Ást og kærleikur til ykkar á þessum erfiðu tímum.

Eyrún Ósk Jónsdóttir.

Davíð Leó Ólafsson hóf nám í Öldutúnsskóla í ágúst 2022. Strax varð ljóst að hann gat ekki stundað námið af fullum krafti vegna veikinda. Hann gerði sitt allra besta, var hvers manns hugljúfi hér í skólanum, áhugasamur, hnyttinn og skemmtilegur. Öflugur og góður námsmaður. Síðustu mánuðina þurfti hann heimakennslu og því verkefni sinnti hann vel eins og honum einum var lagið. Davíð var einstakur húmoristi og gat alltaf séð spaugilegu hliðarnar á öllum málum.

Við hér í Öldutúnsskóla vorum í góðu sambandi við Davíð og fjölskyldu fram á síðasta dag. Allir hugsuðu með hlýju til hans og fjölskyldunnar. Það var afar gott að sjá að hann gat farið í draumaferðina sína á dögunum. Sú ferð skilur eftir jákvæðar og góðar minningar um fallegan og góðan dreng.

Ég fel í forsjá þína,

Guð faðir, sálu mína,

því nú er komin nótt.

Um ljósið lát mig dreyma

og ljúfa engla geyma

öll börnin þín, svo blundi rótt.

(Matthías Jochumsson)

Davíð barðist eins og hetja við þennan illvíga sjúkdóm en þurfti því miður að játa sig sigraðan.

Elsku Vala Rut, Ólafur Magnús, Hákon Valur, fjölskylda og vinir, hugur okkar allra hér í Öldutúnsskóla er hjá ykkur á þessum erfiðu tímum. Minningar um Davíð Leó Ólafsson lifa um ókomna tíð.

Valdimar Víðisson,
skólastjóri Öldutúnsskóla.