Gátan er sem endranær eftir Pál Jónasson í Hlíð:
Henni leikar æfðir á,
einnig herðum skýla má,
gera byssur ýmsar enn
oft það reyna blankir menn.
Lausnarorðið er slá segir Úlfar Guðmundsson:
Menn af tvíslá hendast hátt.
Herðasláin skýlir mér.
Enn slá ýmsar byssur brátt.
Blankir slá fé handa sér.
Guðrún B. leysir gátuna:
Fimleikar á fínni slá.
Fögur heklast ullarslá.
Skyldi byssan bóndann slá?
Blönkust þurfa lán að slá.
Sigmar Ingason svarar:
Æfingar sá ég oft á slá.
Auka vellíðan herðaslá.
Vont er ef byssur viðbein slá.
Viðskiptabankann blankir slá.
Þá er það lausnin segir Helgi R. Einarsson:
Jafnvægisslá ei hentar honum.
Herðasláin passar konum.
Byssur ennþá sumar slá.
Slá má lánin bönkum hjá.
Svona er lausnin mín, segir Harpa á Hjarðarfelli:
Jafnvægisslánni æfa á.
Yfir herðar leggja slá.
Ýmsar byssur einnig slá.
Oft menn reyna lán að slá.
Þá er ný gáta eftir Pál:
Er í húsbíl oftast hann
orðið haft um röskan mann
hundsnafn þetta einnig er
og svo skattur því er ver.
Þessi limra, Staðreynd, fylgdi lausn Helga R. Einarssonar:
Öll við bíðum hér bana
það bæði' á við hann og hana
og ávallt það stenst
en ekki þó venst
því aldrei það kemst upp í vana.
¶Finnbogi fríði á Bakka¶ferðast um sveitir með pakka¶sem er gersemi því¶að grip þessum í¶geymir hann ógetna krakka.
Gömul vísa, – úr Geðraunum:
Hver sem missir menjalaut
maður er sviptur auði
skjótlega hverfur skemmtan braut
skárri er miklu dauði.
Limra eftir Eirík Guðnason:
Hún gerði það ágætt hún Guðmunda,
hún gerði það fyrst undir Ámunda,
svo Helga og Tý
og svo Helga á ný
og svo hljómsveit sem stödd var í námunda.
¶Þung eru örlög þessa manns,¶þar er hætt að vona,¶ógæfan og ástin hans¶eru sama kona.
¶Dauðans nauða dapran óð¶djúps á innstu leiru¶þau hin soltnu sjávarhljóð¶syngja mér í eyru.
¶Við gólfið er í húsum haf,¶hátt trúi’ eg aurslá rísi,¶best er að þvo úr bleki traf¶og bera í hákarlslýsi.
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein