Á Boðnarmiði yrkir Eyjólfur Ó. Eyjólfsson limruna HEIMSÓKN: Kölski með kviðfullan maga af ýmsum vill æruna naga og hann sat hér í gær með sótsvartar klær og sötraði kaffi frá Braga. Ólafur Stefánsson segist ekki halda að Samfó og Sjálfstæðis nái…

Á Boðnarmiði yrkir Eyjólfur Ó. Eyjólfsson limruna HEIMSÓKN:

Kölski með kviðfullan maga

af ýmsum vill æruna naga

og hann sat hér í gær

með sótsvartar klær

og sötraði kaffi frá Braga.

Ólafur Stefánsson segist ekki halda að Samfó og Sjálfstæðis nái saman í næstu ríkisstjórn:

Vegurinn varla er greiður

til vinskapar, krata í hreiður

þegar Bjarni’ er með spott

búralegt glott

og Logi svo logandi reiður.

Friðrik Dagur Arnarson skrifar: „Einhver af kennurum mínum í MA sagði einhvern tímann að við ættum að velta því fyrir okkur þegar við læsum róg og níð, að í ansi mörgum tilfellum væri tilgangur þeirra sem slíkt létu frá sér sá að upphefja sjálfa sig á kostnað þeirra sem þeir væru að tala illa um. Með því að draga fram hvað aðrir væru ómerkilegir væru þeir fyrst og fremst að benda öllum á að þetta ljóta gilti alls ekki um þá sjálfa. Í samfélgasmiðlaumræðum fyrir forsetakosningarnar rifjaðist þetta upp og þá fylgdi þetta á eftir“:

Ólmast þeir í erg og gríð

með eymd í sálartetri

sem alltaf þurfa að yrkja níð

og öðrum þykjast betri.

Ég var að fletta gömlum Munin, skólablaði MA, og rakst þar á „Atómvísur Æra-Tobba“ eftir Ara Jósefsson:

Þambara skrambara skrítin er þessi veröld:

Sumir deyja úr sulti hér

en sumra fyllast gulli ker;

skíragulli skálka fyllast keröld.

Prangara mangara maður er hér á glugga.

„Við skulum ekki hafa hátt“

heldur tauta ofurlágt:

agara gagara ambrum bramb og skrugga.

Fuglalimran „Frjáls fjölmiðlun“ eftir Pál Jónasson í Hlíð:

Stelkur á símastaur situr

og sögur úr stríðinu flytur

um hryðjuverk Spóans

og hreystiverk Kjóans

og um það hvað Örninn sé vitur.

Davíð Hjálmar Haraldsson gekk á Kerlingu, hæsta fjall í byggð á Norðurlandi, og kvað þegar upp var komið:

Takmarkinu tókst að ná

með töf við nokkra staði.

Kerlingu nú er ég á

í einu svitabaði.

vóru öngum þungbærar,¶við ljóðasöng og sögurnar¶söfnuðust föngin unaðar.¶Fuglalimran Tímafuglinn eftir Pál Jónasson í Hlíð:¶Í klukkunni gaukurinn galar¶og gefur til kynna að dvalar-¶stundunum fækki¶og í staupinu lækki,¶en blekkingin brosir og hjalar.¶Páll Ólafsson kvað:¶Þótt ævin líði eins og ský¶sem æstir vindar bera¶hverju finnst mér elífð í¶augnabliki vera.¶Öfugmælavísan:¶Í eldi sviðna engin hár,¶ísinn logar vatna,¶eitur er gott í öll þau sár¶sem eiga fljótt að batna.¶Halldór Blöndal.