Kalt mun á Garðskaga

Davíð Hjálmar Haraldsson yrkir: Í Krossanesborgum eftir júníhretið 2024:

Lofsverður er lífsins kraftur.

Lifnar rós í urð og for

og lóan hefur orpið aftur;

eggin fjögur missti í vor.

Gunnar J. Straumland um aldýrt brim við Langasand:

Köldu trafsins földum frá

fryssings skita kyssti brá,

hissa rita flissar flá,

fjöld af hafsins öldum sá.

Og hér yrkir Gunnar og kallar Aldýr sýn úr djúpinu:

Kalda bylgju, drunur djúpar

dreymdu fjöllin. Bíða hvalir.

Galda fylgju grunur hjúpar,

gleymdu tröllin líða kvalir.

Jón Jens Kristjánsson yrkir, þar sem á textavarpi segir að frost á Garðskagavita sé –49,6 gráður. Hamfarahlýnun?:

Kalt mun á Garðskaga, króknar þar flest

kuldinn er meiri en áður

og nú sést að frosti þar niður sló mest

í nálega 50 gráður.

Jón Atli Játvarðarson yrkir:

Reynistaða röstin blá,

rétt við land má una.

Aldan fellur að og frá,

ættum við að muna.

Garðyrkjumannslimra eftir Davíð Hjálmar Haraldsson:

Ég runngróður rækta og þekki,

á rósum mig spreyti sem hekki

og frægt er mitt yrki

af fjölstofna birki

úr furu og gegnheilu tekki.

Ærin þörf heitir þessi limra Davíðs Hjálmars:

Hún Malín þarf mikið að tala

um menntun og útgerð og Scala

og vorfrost og hest

og Viðfjörð og prest

en veit ekki rassgat í bala.

Jóhann fá Flögu segir frá því að þegar mölflugur, öðru nafni gestaflugur, sáust fljúga var það talið boða gestakomu eins og tvær næstu vísur sýna:

Flugan gesta flýgur hér

falleg alla vega.

Því að fresta ekki er,

einhver sest í kvöld hjá mér.

Gestaflugan er hér enn

aftur á bak að fljúga.

Ekki koma margir menn;

mun hún þessu ljúga.

Karl Kristjánsson alþingismaður kvað:¶Auðlegðin er ekki smá¶og ekki er smiðurinn gleyminn¶sem lætur sérstætt andlit á¶alla er koma í heiminn.¶Öfugmælavísan:

Svanurinn fjaðrir svartar ber,

situr hann oft í klettum,

hrafninn býr til hreiður sér

á hrannar bárum sléttum.