Ennþá á nöglum

Jón Jens Kristjánsson yrkir á Boðnarmiði: Úr sveitum:

Benedikt bóndi á Vöglum

á bílnum með poka af kögglum

fyrir hámjólka ær

var hirtur í gær

því hann var ennþá á nöglum.

Bjart var um bæinn að Kerum

bændur þar lásu Í verum

með tilþrifum stórum

í týru af fjórum

20 kerta perum.

Hjálmar Jónsson sagði þetta flottan kveðskap og rifjaði upp að eitt sinn að vori til orti Hákon Aðalsteinsson við upphaf ferðar:

Legg ég leið í fjörðu,

laus úr vetrarhlekkjum.

Glymja járn við jörðu,

ég er á nagladekkjum.

Og Guðmundur og Sólveig Laufási bættu við:

Mangi sem mokaði flórinn

mætti stundum í kórinn,

að syngja við messu,

Svo óvart með klessu

af kúaskít karlinn fór inn.

Ágústa Ósk Jónsdóttir skrifar á Boðnarmjöð: Þessi er orðin dálítið gömul, en ég rakst á hana í rusli sem ekki er óvenjulegt hjá mér. Ég keypti einu sinni pakka af nýju kexi sem leit mjög vel út og nefndist Íslandskex. Það reyndist bæði hart og bragðlaust, enda hef ég aldrei séð það aftur á markaði.

Kexvísa

Ljótt er að vita, landið mitt,

lítið þinn hróður vex.

Nú kennir sig við nafnið þitt

nálega bragðlaust kex,

útlitið gott en eins og hitt

sé frá átjánhundruð og sex.

Helgi Ingólfsson bætti við:

Vont er þegar veitingar

valda sálartjóni.

Klárt er samt að kexið þar

kom þó ei frá Fróni.

Og hér yrkir Helgi 17. júní 2024:

Um landið, frá fjörðum til fjalla,

á Fróni nú lúðrarnir gjalla

fyrir konur og karla

og kvár – bara alla:

Vor fjallkona heita skal Halla.

Fuglalimran Orkudrykkja eftir Pál Jónasson í Hlíð:

Mættur á Múkkabar

músarrindilinn var,

(þetta örlitla skjálfandi skar)

en hann lifnaði fljótt

og er leið framá nótt

var hann langstærsti ránfuglinn þar. Straumland:¶Að geðjast öllum er Guði um megn¶en gæfu skal hver maður leita.¶Þegar einn vill fá sólskin vill annar regn¶og erfitt er pöntun að breyta.¶x¶Oft er lygin langorð, þá¶lymsku sumir heyra.¶„Sannindin eru sagnafᓶen segja gjarnan meira.¶x¶Hjá ærusnauðum oft er falt¶ólyginnar vígi.¶Gleymskan breiðir yfir allt.¶Upprifjun er lygi!¶Öfugmælavísan:¶Vissi ég marga veiga gná¶úr vatni smérið strokka,¶hunangið líka hver einn má¶af hellusteinum kokka.¶Halldór Blöndal