Gátan er sem endranær eftir Pál Jónasson í Hlíð:
Er í húsbíl oftast hann,
orðið haft um röskan mann.
Hundsnafn þetta einnig er
og svo skattur því er ver.
Guðrún Bjarnadóttir á þessa lausn:
Með vask í húsbíl hindrast splask.
Þar Hildur vösk með ekkert brask,
en hundinn Vask með rófurask,
af rauðvínsflösku greiddi VSK.
Lausnarorðið er vaskur segir Úlfar Guðmundsson:
Þvottavaskur þarfur er.
Þykir vaskur röskur ver.
Gamli Vaskur góður er.
Greiða vaskinn öllum ber.
Knútur H. Ólafsson svarar:
Í húsbílunum vaskur oftast er,
orðið vaskur haft um röskan ver.
Vaskur heitir veiðihundur hér,
og „vaskinn“ greiða flestir, sem betur fer.
Þá er það lausnin segir Helgi R. Einarsson:
Vaskar finnast víða enn.
Vaskir eru röskir menn.
Vaskur nefnist hundurinn
og vaskur árans skatturinn.
Eysteinn Pétursson sendi þessa lausn:
Vaskur í húsbíl oftast er.
Er svo vaskur maður hér.
Vaskur heitir hundurinn.
Með hálfvelgju er greiddur vaskurinn.
Þá er ný gáta eftir Pál:
Við krónur tvær ég kenndur er,
og kvaðning burt úr lífi hér,
svo er ég líka hávært hróp,
mér heiti þetta ellin skóp.
Limran Andagift eftir Hrólf Sveinsson:
Síra Brandur á Barði í Fljótum
bölvar í kross eftir nótum
og blessar í gríð
sinn búenda-lýð
bæði með höndum og fótum.
Limran Veisla á skrifstofunni eftir Kristján Karlsson:
„Má ég óska yður aftur til lukku,
herra efnahagsstjóri“ þeir drukku
úr óhreinum vösum
og innantómum frösum
nema einn, vinur rímsins, úr krukku.
Vísa eftir Sveinbjörn Beinteinsson:
Það er lengi vegavon á villuheiðum,
meðan helgum árdagseiðum
enn er fylgt á kvöldsins leiðum.
að beinakerlingin á Kaldadal hafi verið látin mæla:¶Sækir að mér sveina val¶sem þeir væru óðir.¶Kúri ég ein í Kaldadal.¶Komið þið, piltar góðir.¶Heldur hefur þessi beinakerling verið orðin leið á einlífinu:¶Veri þeir allir velkomner¶sem við mig spjalla í tryggðum.¶Eg get varla unað mér¶ein á fjallabyggðum.¶Gamall húsgangur:¶Ég skal kveða við þig vel¶viljirðu hlýða, kindin mín.¶Pabbi þinn er að sækja sel;¶senn kemur hún mamma þín.¶Öfugmælavísan:¶Svanurinn fjaðrir svartar ber,¶situr hann oft í klettum,¶hrafninn býr til hreiður sér¶á hrannar bárum sléttum.¶Halldór Blöndal