Gátan er sem endranær eftir Pál Jónasson í Hlíð:
Braut í lofti hleypur hann,
haft þau orð um lipran mann,
á beltum áfram öslar þar,
úti í mýri dýrið var.
Harpa í Hjarðarfelli leysir gátuna:
Hlaupaköttur brautu brunar.
Bjarni kattliðugur var.
Hér er átt við „CAT“-ýturnar.
Upp með stýri köttur þar.
Guðrún B. á þessa lausn:
Hlaupaköttur hress um loft.
Helga kattliðug víst oft.
Kræf er CAT með stýri.
Köttur úti í mýri.
„Lausnarorðið er köttur“ svarar Úlfar Guðmundsson:
Hlaupaköttur leikur léttur.
Lipur köttur maður er.
Gröfuköttur í skurði settur.
Sætur köttur í mýri er.
Sigmar Ingason svarar:
Hlaupaköttur hátt í húsi hefur störfin létt.
Kattliðugur keppnismaður metin hefur sett.
Sjókötturinn klár af krafti klýfur öldurnar.
„Köttur úti í mýri setti upp á sig stýri“
En illa þó hann undi þar.
Sjálfur skýrir Páll gátuna:
Hlaupaköttur hleypur braut úr stáli,
Hann er köttur lipur, skyldur Páli.
Snjóköttur þá fjórum beltum bisast
en Brandur Högni út í mýri kisast.
Þá er ný gáta eftir Pál:
Skýlir litlu ljósi það.
Líka tíma mælir það.
Stundum er í auga það.
Oft er gestum boðið það.
Bragi V. Bergmann skrifar í bók sinni „Limrur fyrir land og þjóð“: Við leitum öll svara við lífsgátunni en enginn virðist finna þau. Samt er um að gera að halda áfram að leita, því leitin sjálf er mannbætandi. Um hana er limra:
Ekki skalt spurningar spara.
Með spurningum leitarðu svara.
Ef gátu færð leyst
að lokum þú veist
hvort þú ert að koma eða fara.
Norðlenskur hagyrðingur ljóðaði á konu, Guðrúnu Magnúsdóttur, og bað hana botna:
Hvað er það sem kvelur mest
kvennahjörtun ungu
Hún svaraði:
Brigðmælginnar bölvuð pest,
sem býr á karlmanns tungu.