Guðm. Jónas Kristjánsson
Stöðugt er vegið að fullveldi Íslands, einkum eftir að Ísland gerðist aðili að Evrópska efnahagssvæðinu, EES, og aldrei eins og í seinni tíð. Nú síðast með bókun 35 en þar er ætlast til að þegar íslensk lög og reglur stangast á við þær frá Brussel gildi ESB-lögin og reglurnar. Það er skýrt brot á íslensku stjórnarskránni eins og fjölmargir þjóðkunnir lögfræðingar hafa bent á og fært haldgóð og sterk rök fyrir, sem ekki verða tíunduð hér. En það yrði tímanna tákn fyrir undanlátssemi íslenskra stjórnvalda og þorra þingmanna gagnvart erlendu yfirþjóðlegu valdi ef þessi gjörningur yrði afgreiddur og samþykktur á Alþingi Íslendinga á sjálfan fullveldisdaginn hinn 1. desember næstkomandi.
Skv. EES-samningnum voru sjávarútvegur, landbúnaður, orku- og loftslagsmál og bókun 35 undanþegin samningnum í upphafi enda hefði hann aldrei verið samþykktur á Íslandi ella. Því miður hefur ESB seilst til æ meiri áhrifa, einkum á sviði orku- (orkupakkar ESB) og loftslagsmála, með sífellt meira íþyngjandi reglugerðafargani, kvöðum og fjárskuldbindingum á almenning og fyrirtæki, án viðspyrnu íslenskra stjórnvalda, sem sjálfur samningurinn þó leyfir. Vonandi komast þjóðhollari stjórnmálaöfl til áhrifa og valda á Alþingi og í ríkisstjórn eftir komandi kosningar, þannig að takist af vinda ofan af öllum þessum meingöllum EES-samningsins. Albest væri hins vegar að gera tvíhliða eðlilegan viðskiptasamning við ESB, sbr. Sviss, Kanada og Bretland, eins og allflestar fullvalda þjóðir gera, landi og frjálsri íslenskri þjóð til sæmdar og heilla.
Höfundur er bókhaldari og fullveldissinni.