Magnea Magnúsdóttir fæddist í Reykjavík 23. júlí 1944. Hún lést á Selfossi 2. október 2024.

Magnea giftist Óskari Björgvinssyni ljósmyndara í Vestmannaeyjum, f. 5.9. 1942, d. 12.11. 2002. Þau skildu.

Magnea giftist einnig Svavari J. Stefánssyni, f. 27.10. 1931, d. 6.3. 2007.

Núverandi sambýlismaður hennar er Stefán Jóhannsson, f. 9.8. 1935.

Einkasonur Magneu er Þráinn Óskarsson f. 17.1. 1965, giftur Kristínu Jónu Guðjónsdóttur, f. 7.4. 1963, og eiga þau eina dóttur, Ástrós Mirru, f. 14.11. 2000, sem er gift Helge Strøm, f. 5.9. 1992 en þau eru öll búsett í Noregi.

Útför fór fram í kyrrþey.

Elsku Maddý mamma, amma og tengdamamma hefur kvatt okkur hinstu kveðju.

Þó að við höfum vitað að hverju stefndi þá erum við aldrei tilbúin að kveðja svona endanlega. En við höfum minningarnar og þær ylja.

Það er svo skrítið að þótt maður eigi minningar fyrir allt lífið þá er alltaf ákveðinn tími sem stendur upp úr í minningunum og okkur finnst sterkustu minningar vera eftir að Ástrós Mirra fæddist.

Hún og amma áttu ákveðin bönd sem við foreldrarnir vorum ekki þátttakendur í eins og til dæmis alltaf þegar amma kom í bæinn þá var það fyrsta sem hún gerði að bjóða Mirrunni á McDonalds og þar mátti panta sér hvað sem var en auðvitað pöntuðu þær barnabox og voru álíka spenntar báðar tvær að sjá hvaða dót skyldi fylgja með.

Eins eigum við mjög sterkar minningar héðan frá Noregi, um ömmu Maddý eins og við öll kölluðum hana eftir að Mirra fæddist.

Henni fannst svo gaman að taka þátt í nýja lífinu okkar hérna úti, og vildi fara með okkur út um allt. Hún upplifði það í fyrsta sinn að fara út í skóg og velja og höggva sitt eigið jólatré til dæmis. Hún vildi mæta á alla viðburði í skólanum hjá Mirru og fannst kannski skemmtilegast þegar Mirra var nýbyrjuð í útlendingaskólanum að upplifa menningu allra barnanna sem voru þar að byrja sitt nýja líf í Noregi.

Kristín minnist hennar sem bestu og þolinmóðustu fyrirsætu sem hægt er að hugsa sér og meðan Kristin var í ljósmyndanáminu sat Maddý tímunum saman á sama stað og heklaði meðan Kristín lærði á lýsinguna og þess háttar.

Eins var hún alltaf til að leika dálítið fyrir framan myndavélina og settum við upp margar senur sem hún auðvitað lék í, eins og skúringakonan, spákonan, gamla konan með ýktar hrukkur og elli og margt annað. Aldrei leit hún á myndirnar eftir á og sagði þetta er nú kannski ekki góð mynd af mér því hún vissi að það var ákveðið þema í gangi og það hafði ekkert með hana að gera.

En ein skemmtilegasta minning okkar með Maddý mömmu var þegar hún og Már pabbi Kristínar komu saman hingað til okkar á Nesan, þau voru alla daga hlæjandi, alltaf til í að fíflast og við fórum með þau í Dyreparken og fengum þau til að leyfa okkur að mynda þau á öllum sömu stöðum og við hefðum gert með barnabörnunum. Þau klifruðu upp í safaríjeppa, þau þóttust vera að gefa ljónunum og ég veit ekki hvað og hvað. Ótrúlega skemmtilegur tími sem við áttum þarna.

Svo man ég líka vel þegar ég var lítill strákur uppi á Nýjabæjarbraut með mömmu og pabba, þá var nú líka stutt í leikinn hjá henni. Ég hafði fengið bílabraut í jólagjöf en fékk ekki að leika mér að henni á aðfangadagskvöld því mamma og pabbi sögðust þurfa að setja hana saman fyrst áður en ég fengi að prófa. Og svo byrjuðu þau en voru voða lengi og ég ákvað að fara bara að sofa og ætlaði að vakna eldsnemma til að geta farið að leika mér í bílabrautinni en viti menn, þá voru mamma og pabbi enn að leika sér og búin að vera að því alla nóttina.

Elsku mamma, amma og tengdamamma, við þökkum þér fyrir allt og allt.

Þráinn, Kristín,
Ástrós Mirra og Helge.