Lögin innblásin af íslenskum ljóðum

Fyrir helgi sendi Ingibjörg Azima, básúnuleikari, málmblásturskennari og tónskáld, frá sér geisladiskinn Logn með 11 lögum við ljóð fjögurra íslenskra skálda. Lögin samdi Ingibjörg á árunum 2009 til 2022. „Smám saman sá ég að ég var komin með efni á disk en yngsta lagið er það eina sem er samið sérstaklega fyrir plötuna,“ segir hún. Í bæklingi, sem fylgir disknum, kemur fram að lögin séu algjörlega innblásin af ljóðunum.

Ingibjörg lauk burtfararprófi frá Tónskóla Sigursveins 1994 og var síðan í framhaldsnámi í Svíþjóð, þar sem hún starfaði í mörg ár. „Þar byrjaði ég að semja tónlist,“ rifjar hún upp. Ólöf Sigursveinsdóttir vinkona hennar pantaði ljóðaflokk og úr varð geisladiskurinn Vorljóð á ýli með níu lögum við ljóð Jakobínu Sigurðardóttur ömmu hennar, sem kom út 2015. Þremur árum síðar gaf hún út sönglagabókina Varpaljóð á Hörpu með tíu frumsömdum lögum við ljóð Jakobínu.

Andstæður

Ingibjörg segir að á nýliðnum árum hafi hún samið mörg lög og verið komin með nokkra lagaflokka, en fjórir slíkir eru á Logni. „Ég útsetti lögin, sem eru á plötunni, upp á nýtt fyrir söng og píanó og eitt aukahljóðfæri. Þannig varð til nokkurs konar þráður og mig langaði til að koma þeim þræði út til hlustenda.“

Ljóðin eru eftir Snorra Hjartarson, Gerði Kristnýju, Sölva Björn Sigurðsson og Kristínu Jónsdóttur en nafn disksins er samnefnt einu ljóða Gerðar. „Ég er orðanörd og logn er afskaplega fallegt orð. Mér finnst það líka ná stemningunni á diskinum,“ segir Ingibjörg. Hún leggur samt áherslu á að lögin endurspegli ekki aðeins logn og kyrrð heldur séu miklar andstæður í gangi. „Ég hef sóst eftir því að lesa ljóð og þetta eru ljóð sem hafa orðið á vegi mínum af ýmsum ástæðum.“ Flytjendur auk hennar eru Margrét Hrafnsdóttir sópran, Hrönn Þráinsdóttir píanóleikari, Ármann Helgason bassaklarinettleikari, Ólöf Sigursveinsdóttir sellóleikari og Björg Brjánsdóttir, flautu- og altflautuleikari.

Tónlistarferill Ingibjargar hófst í Skólahljómsveit Kópavogs þegar hún var 12 ára. Hún hafði hlustað mikið á tónlist, meðal annars klassíska tónlist, og fór á æfingu með bestu vinkonu sinni, sem þegar var í hljómsveitinni. „Ég stundi því upp við Björn Guðjónsson heitinn, sem þá stjórnaði hljómsveitinni, að mig langaði til að læra á óbó, en ég hafði heyrt óbóleik í flottu hlutverki í Amadeus, sem var aðalkvikmyndin á þessum tíma. Hann horfði á mig og sagði svo: „Mig hefur líka alltaf langað til að verða prestur.“ Lengra náði óbóferillinn ekki en í stuttu máli var básúna eina hljóðfærið sem var laust.“