Paradís okkar höfuðborgarbúa, Heiðmörk, skartaði sínu fegursta einn kaldan vetrardag fyrir skömmu. Þar svignuðu grenitrén undan þunga snjósins sem fallið hafði um nóttina og klætt landslagið í hvítan búning veturs konungs. Nú erum við einmitt stödd á dimmasta og kaldasta tíma ársins en á dögum þar sem stillan ríkir er um að gera að fara í úlpu, setja á sig húfu og vettlinga, reima á sig góða skó og arka út í guðsgræna – nú hvíta – náttúruna. Og þeir sem kunna illa við myrkrið geta huggað sig við að sólin skín ögn lengur með degi hverjum.
Paradís okkar höfuðborgarbúa, Heiðmörk, skartaði sínu fegursta einn kaldan vetrardag fyrir skömmu. Þar svignuðu grenitrén undan þunga snjósins sem fallið hafði um nóttina og klætt landslagið í hvítan búning veturs konungs. Nú erum við einmitt stödd á dimmasta og kaldasta tíma ársins en á dögum þar sem stillan ríkir er um að gera að fara í úlpu, setja á sig húfu og vettlinga, reima á sig góða skó og arka út í guðsgræna – nú hvíta – náttúruna. Og þeir sem kunna illa við myrkrið geta huggað sig við að sólin skín ögn lengur með degi hverjum.
Paradís okkar höfuðborgarbúa, Heiðmörk, skartaði sínu fegursta einn kaldan vetrardag fyrir skömmu. Þar svignuðu grenitrén undan þunga snjósins sem fallið hafði um nóttina og klætt landslagið í hvítan búning veturs konungs

Paradís okkar höfuðborgarbúa, Heiðmörk, skartaði sínu fegursta einn kaldan vetrardag fyrir skömmu. Þar svignuðu grenitrén undan þunga snjósins sem fallið hafði um nóttina og klætt landslagið í hvítan búning veturs konungs. Nú erum við einmitt stödd á dimmasta og kaldasta tíma ársins en á dögum þar sem stillan ríkir er um að gera að fara í úlpu, setja á sig húfu og vettlinga, reima á sig góða skó og arka út í guðsgræna – nú hvíta – náttúruna. Og þeir sem kunna illa við myrkrið geta huggað sig við að sólin skín ögn lengur með degi hverjum.