Af völlum, rugli og gátu

Fyrst er það rugl dagsins eftir Jón Jens Kristjánsson:

Er Sigfinnur setti upp tærnar

settu margir í brýrnar

samt vor' ei ástæður ærnar

aftur á móti kýrnar.

Vísnagáta liðinnar viku barst sem endranær frá Páli Jónassyni í Hlíð á Langanesi:

Oft með fiski orðið sá,

uppnefni á feitum.

Brauð sem kemur Berlín frá

blönduð góðum stundum á,

einkum þó í afmæli og teitum.

Eins og vísnaáhugamenn þekkja felst merking lausnarorðsins í hverri línu vísnagátunnar. Guðrún Bjarnadóttir er fljót til svars:

Fiskibollan fremst víst er

í fitubollumegrun.

Sú frá Berlín sýnist mér

sætust, en ef byðist þér

að drekka bollu, dreggjar með, lífsfegrun?

Helgi Einarsson leggur orð í belg:

Ég fiskibollur fékk,

mér feitabollan tjáði,

í Berlínarbollur svo gekk

og bollu í glas mér náði.

Þá Magnús Halldórsson:

Fiskibollan finnst mér góð,

feitabollan það er hnjóð.

Bolla kennd við Berlín er,

bolla sæt í kverkar fer

og bollum hlaðið líka ljóð.

Harpa á Hjarðarfelli:

Oft ég fiskibollu fæ.

Feitabolla hér.

Berlínar í bollu næ.

Bolla þetta er.

Loks Úlfar Guðmundsson:

Fiskibolla þykir fín úr dós.

Feitabollu ég uppnefni tel.

Berlínarbolla mitt hefur hrós.

Hýrgar áfeng bolla gesti vel.

Sjálfur leysir Páll þrautina svona:

Fiskibolla orðið sem ég sé

svo er bolla uppnefni á feitum.

Brauð sem kom fyrst Berlín frá,

bolla góðum stundum á

blönduð er í brúðkaupum og teitum.

Þá er það vísnagáta Páls fyrir næstu viku:

Hún er kvilli höfði á,

huglaus talinn maður sá,

húsdýr vítt um heiminn er,

og heitið stjörnumerki ber.

¶¶¶Þá Jón Jens Kristjánsson:¶¶Hringt var loksins hátíð inn¶hér mun ég liggja flatur¶nú er ég kátur, nafni minn uzz á ég ö i¶nú er að koma matur.¶Fía á Sandi eða Hólmfríður Bjartmarsdóttir kastar fram:¶Oft er vit í orðin lagt¶oft er snilld að brúka kjaft,¶en orðið sem var aldrei sagt¶oft er lengst í minni haft.¶¶Að síðustu gáir Gunnar J. Straumland til veðurs:¶Norp á snjónum nýföllnum,¶njólastönglar brotna,¶flórsykurinn fýkur um¶freratertubotna.