Af viti, kjafti og fótbolta

Ólafur Ingimarsson lýsir því sem margir fótboltaáhugamenn kannast við:

Fótboltinn er heljar hark

af honum vil ei missa.

Alltaf skulu skora mark

ef skýst ég fram að pissa.

Fía á Sandi eða Hólmfríður Bjartmarsdóttir kastar fram:

Oft er vit í orðin lagt,

oft er snilld að brúka kjaft,

en orðið sem var aldrei sagt

oft er lengst í minni haft.

Eyjólfur Ó. Eyjólfsson kastar fram og minnir rímið á limruskáldið Edward Lear, sem oft notaði sama rímorðið í langlínunum:

Augunum aftur ég lygni

og óska þess heitt að það lygni,

þá gefur mér blund

eina gloppótta stund

veturinn lúmski og lygni.

Jón Jens Kristjánsson bregður einnig á leik í limrum:

Það finnast menn sem ennþá eru
að kvarta

yfir nýjum rafgeymi frá Varta

sem að dugði spart

er sárvantaði start

„um sumarkvöld við álftavatnið bjarta“.

Og mælti einn er sá þar sýrutauma

- mér sýnist ver' í geyminum að krauma

svo lyngþúfunni und

ég legg mig þá um stund

„uns leiðist ég í sólu fegri drauma“.

Ingólfur Ómar Ármannsson kastar fram hestavísu:

Eykur fljótur fiman gang

for og grjóti þeytir.

Yfir hnjótur, vítt um vang

vökrum fótum beitir.

Magnús Halldórsson lýsir tíðinni:

Víða svellið gerist glært,

gaman vill því kárna.

Út er nokkuð illa fært,

utan skaflajárna.

Að síðustu gáir Gunnar J. Straumland til veðurs:

Norp á snjónum nýföllnum,

njólastönglar brotna,

flórsykurinn fýkur um

freratertubotna.