Gísli Stefánsson
Ríkisútvarpið, sem er í eigu þjóðarinnar, er á samkeppnismarkaði. Ríkisútvarpið keppir við aðra fjölmiðla, stóra sem smáa, um frekar lítinn og lokaðan auglýsingamarkað, sem hefur í raun minnkað enn meira með tilkomu félagsmiðla sem byggja tekjumódel sín fyrst og fremst á auglýsingatekjum.
Slagurinn við Golíat
Auglýsingatekjur RÚV árið 2023 voru 2.941 milljón króna. Ríkið veitti á sama tíma styrki til einkarekinna fjölmiðla upp á rúmar 470 milljónir. Tekjumódel einkareknu miðlanna byggist fyrst og fremst á auglýsingatekjum og því að mínu viti út úr kortinu að RÚV sé á auglýsingamarkaði. Það væri miklu nær að sjálfstæðir miðlar fengju að keppa um þessar tekjur og ríkið léti af þessari meðvirkni og legði af styrkina.
Tekjur á við meðalstórt sveitarfélag
Heildartekjur RÚV árið 2022 voru 7,9 milljarðar og 8,7 árið 2023. Á sama tíma voru tekjur Vestmannaeyjabæjar 8 milljarðar árið 2022 og 9,1 árið 2023. RÚV hefur þar af leiðandi álíka tekjur og sveitarfélag sem telur tæplega 5.000 íbúa og þar sem tekjur íbúanna og um leið útsvarstekjur sveitarfélagsins eru með hæsta móti.
Gjöldin líka
Gjöld RÚV árið 2022 voru tæpir 7,6 milljarðar en rúmir 8,2 árið 2023. Á sama tíma voru gjöld Vestmannaeyjabæjar 7,4 milljarðar árið 2022 en tæpir 8,2 árið 2023. Aftur eru útgjöld RÚV í anda sveitarfélags af þeirri stærðargráðu sem Vestmannaeyjar eru.
Fjölmiðlun og margmiðlun á færi allra
Ég velti því fyrir mér hvort stofnun í eigu ríkisins, með starfsemi sem sífellt verður auðveldara og aðgengilegra fyrir hinn hefðbundna meðaljón að stunda sökum aukinnar tækni og með tilkomu gervigreindar, þurfi svona mikla fjármuni til að halda uppi starfsemi. Getur stofnunin ekki sinnt menningarlegu hlutverki sínu fyrir minni pening?
Samkeppni við litla manninn
Á undanförum misserum sjáum við að Ríkisútvarpið er með allar klær úti og fer í samkeppni við einkaaðilann um leið og honum gengur vel. Helsta dæmi þess er hlaðvörpin sem hafa náð miklum hæðum undanfarið. RÚV lætur ekki sitt eftir liggja og setur nánast alla sína útvarpsþætti og dagskrárgerð frá sér í þess konar sniði í krafti yfirburða sinna og forskots. Það væri kannski ekki merkilegt að RÚV væri að taka þátt í þessari miðlun nema fyrir þá einföldu ástæðu að hlaðvörpin þeirra eru í tugatali og hlutfallslega langtum fleiri en gengur og gerist hjá öðrum miðlum.
Skatturinn, dauðinn og útvarpsgjaldið
Annar liður í tekjuöflun stofnunarinnar eru útvarpsgjöldin sem enginn kemst hjá að borga. Það er bara þrennt öruggt í þessum heimi; skatturinn, dauðinn og útvarpsgjöldin, a.m.k. á meðan maður býr á Íslandi. Þau eru barn síns tíma enda ekki val. Þetta er einn af fáum draugum sem enn lifa frá því tímabili sem Ísland var í höftum. Í dag höfum við um margt annað að velja til að sækja okkur afþreyingu, fréttir og upplýsingar. Treystir ríkið ekki þessu ágæta fólki sem vinnur hjá Ríkisútvarpinu til að búa til efni sem viðheldur eða jafnvel eykur áhuga fólks á miðlum og dagskrárgerð Ríkisútvarpsins?
Svona hefur þetta alltaf verið – bannað að breyta
Ég tel að hér sé breytinga þörf og er ég ekki einn um það. Hvort það eigi að leggja starfsemina niður er ég ekki viss um en það þarf a.m.k. að taka stofnunina af auglýsingamarkaði og leggja niður RÚV ohf. RÚV yrði í framhaldi gert að stofnun á fjárlögum með sjálfstæða stjórn eins og lagt var til af þingmönnum Sjálfstæðisflokksins sl. haust. Hvort það gerist í náinni framtíð ræðst af kjarki þingheims til að horfast í augu við að réttlæti er lítið sem ekkert í starfsemi sjálfstæðra fjölmiðla á Íslandi.
Höfundur er bæjarfulltrúi Sjálfstæðisflokksins í Vestmannaeyjum og 2. varaþingmaður flokksins í Suðurkjördæmi.