Litabækurnar eru komnar heim, húrra!

Danirnir sendu okkur handritin, loksins, og díses, þau eru svo falleg! Þau eru þó ekki ætluð til lesturs og rannsókna, því að hálærðir spekingar vita allt um þau, og hvað í þeim stendur, en vogi sér nokkur að véfengja það skal hann bara…

Þó ber nokkuð undarlega til að Þjóðveldisbær, sem var reistur austur í Þjórsárdal, var í engu samræmi við lýsingar þær sem lýst er í þessum sömu handritum. Þannig er þessi bær ekki tjaldaður innan, en það voru allir skálar á Íslandi, og fyrirferðarmiklir voru vefstólarnir, því ull var verðmætasta afurð landsins og öll verðgildi miðuðust við ullarverð.

Þar að auki ætla ég stórlega að nokkrar konur íslenskar hefðu gert sér að góðu að skríða á hnjánum inn og á milli eldhúss og búrs.

Það er sorglegt hvað sögur af landi og þjóð frá upphafi eru lítt landsmönnum kunnar og kemur þar margt til. Þannig var til skamms tíma bannað að prenta fornsögur á íslensku, en ætlast til þess að notað væri skrumskælt tungutak sem ungir lesendur skildu ekki en voru samt látnir læra sér til andstyggðar. Það er erfitt að draga sig upp úr þeim menningarpolli.

Sko, handritin eru sem sé komin, og löggan kom og tók þau, og hafði gamla háttinn á, og stakk þeim í kjallarann.