Morgunblaðið hafði það í gær eftir forstjóra hjá stóru fyrirtæki að hann undraðist að Reykjavíkurborg skyldi geta boðið betri launakjör en stöndugt einkafyrirtæki, samhliða miklum hallarekstri borgarinnar. Einkafyrirtækið hafði lent í því að missa væntanlegan starfsmann til borgarinnar eftir nám, þar sem borgin byði ekki aðeins hærri laun heldur líka styttri vinnutíma.
Á föstudögum væri aðeins unnið til hádegis hjá borginni, sem er vitaskuld freistandi fyrir starfsfólk, ekki síst fyrir ungt barnafólk sem sífellt er í kappi við tímann.
En það er ekki aðeins borgin sem yfirbýður einkamarkaðinn á þennan hátt, ríkið gerir það iðulega líka eins og þeir þekkja vel sem stunda rekstur í samkeppni við hið opinbera, ýmist beint eða óbeint.
Einn af þeim hagræðingarmöguleikum sem opinberir aðilar ættu því að horfa til er að bjóða ekki betur en einkageirinn. Ráði einkageirinn ekki við að greiða hærri laun fyrir minni vinni gerir opinberi geirinn það vitaskuld ekki heldur. Eða hvaðan ætli fjármunirnir komi sem notaðir eru í rekstur hins opinbera?
Verðmætin verða til í einkageiranum og þess vegna er nauðsynlegt að hann leggi línurnar í þessum efnum, hvort sem þar er um að ræða kjarasamningagerð eða starfskjör almennt.
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein