Pétur Blöndal
p.blondal@gmail.com
Það vakti nokkra athygli þegar Heiðar Örn Sigurfinnsson fréttastjóri RÚV mismælti sig í kvöldfréttum með því að segja að kettir gætu ekki „stytt sér aldur“ með því að baka súrdeigsbrauð eins og mannfólkið – og mun hafa átt við að þeir gætu ekki stytt sér stundir. Þetta fór ekki fram hjá Jóni Jens Kristjánssyni:
Þegar að sækja þrautir að
þá er að bíða og vaka
sumir leggja í súrdeigsbrauð
hjá sumum verður það kaka
en nú hafa kettir níu líf
svo nógu er af að taka
enda geta þeir ekki stytt
sér aldur með því að baka.
Emil Örn Kristjánsson er á ferðalagi:
Sækir að mér sorg og blús
sé ég allan lífs míns veginn.
Sit að drykkj' í Santa Cruz,
sötra volgan bjór úr krús.
Veit ei sjálfur hvað mín bíður hinum megin.
Hólmfríður Bjartmarsdóttir veltir sömu spurningu fyrir sér:
Að sætum drykk ég sit í kvöld
sífrar úti golan köld
svo hitanum hér inni er ég fegin.
Hemar úti hélurós
hringsnúast þar norðurljós.
Ég efa það sé eitthvað hinumegin.
Pétur Stefánsson er fljúgandi hagmæltur:
Mín er sálin frjáls og frí
fjarri dagsins þrasi.
Ég er sandkorn aðeins í
ævi stundarglasi.
Hallmundur Kristinsson ljóstrar því upp hvernig vísa verður til:
Að yrkja er stundum erfitt tog.
Oftast mér þykir gaman:
Byrja að gera botninn og
bæta svo við fyrir framan.
Að síðustu orti Jakob Jónsson á Varmalæk um heimsókn sem honum leiddist:
Leitt er mjög, en samt er satt
að sumir geta bara
vakið yndi og aðra glatt
er þeir kveðja og fara.