Mennta- og barnamálaráðherra, Ásthildur Lóa Þórsdóttir, kannaðist á dögunum ekkert við það að hafa haft afskipti af kjaradeilu kennara. Það hittist bara þannig á að í ráðuneyti hennar starfar einstaklega lipur og lausnamiðaður maður sem ríkissáttasemjari kallaði til svo að leysa mætti deiluna.
Að vísu fór allt í hnút eftir þessi ekki-afskipti hins lausnamiðaða starfsmanns ráðuneytis Ásthildar Lóu, en ekki er vitað hvers vegna. Og Ásthildur Lóa getur ekkert aðstoðað með það því að hún upplýsti eftir aðkomu lausnamiðaða starfsmannsins að hún hefði „ekki hugmynd um það“ hver aðkoma hans hefði verið að deilunni.
Þetta er auðvitað allt mjög trúlegt og óskiljanlegt að nokkur efist um frásögnina, eða þá fullyrðingu ráðherrans að hvorki hún né nokkur á hennar vegum hefði rætt nokkuð um launahækkanir við kennaraforystuna.
Og ekki varð þetta minna trúlegt í gær þegar Ásthildur Lóa steig fram og skammaði viðsemjendur kennara fyrir að hafa sýnt „algjört ábyrgðarleysi“ fyrir að hafa ekki samþykkt kröfur kennara. Og þegar hún sagðist furða sig á að sveitarfélögin kyngdu ekki kröfunum og sagðist velta fyrir sér hvað lægi þar að baki fékkst endanleg staðfesting á því að útilokað er að kennarinn Ásthildur Lóa hefði getað hugsað sér að vera með óeðlileg afskipti af kjaradeilu kennara.
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein