Af baunum, bekk og gátu

Pétur Stefánsson fékk sér restina af baunasúpunni í hádeginu:

Baunasúpan þenur þind,

þess nú heyrast merkin.

Mér er ljúft að leysa vind

og lina magaverkinn.

Vísnagáta liðinnar viku barst sem endranær frá Páli Jónassyni í Hlíð á Langanesi:

Sérhvert eldhús hefur hann,

hafður títt í peysum er,

gleður lúinn göngumann,

gegnum skólann saman fer.

Eins og vísnaáhugamenn þekkja felst merking lausnarorðsins í hverri línu gátunnar. Það þvælist ekki fyrir Hörpu á Hjarðarfelli:

Allvel nýtist eldhúsbekkur.

Útprjón, munsturbekkur.

Göngulúnum bregst ei bekkur.

Barnaskólabekkur.

Lausnarorðið er bekkur og ólík merking í hverri línu. Guðrún Bjarnadóttir veit það vel:

Á eldhúsbekk sat unglingsdrengur

með arnarbekk á peysu sinni,

þreyttur var og þarf bekk lengur,

þraut svo tíundabekkjar linni.

Þá Úlfar Guðmundsson:

Eldhúsbekk ég traustan tel.

Tíðum bekkur peysur skreytir.

Næsti bekkur náðar vel.

Nemum bekkur áfram fleytir.

Helgi Einarsson bætir við:

Oft á eldhúsbekk er brauð.

Ég bekk á peysum finn.

Á bekk sér skældir skella‘ í nauð.

Skólabekkurinn.

Magnað er hversu margar útgáfur er hægt að prjóna til svars. Magnús Halldórsson yrkir:

Eldhúsbekkinn allir þekkja,

einatt bekk á peysum finn.

Lúnir stundum leita bekkja

og loks er skólabekkurinn.

Þá er það vísnagáta Páls fyrir næstu viku:

Prýði er á hestum hann,

hylur líka konubrjóst,

fyrir ofan ökumann,

efst á fjalli, það er ljóst.

Loks lætur Helgi limru fylgja um tap Íslands gegn Króatíu:

Skúrkar oft vandamál skapa,

úr skýjum glóparnir hrapa,

en sannir bræður,

boltans hræður

brosa, þar til þeir tapa.