Haraldur Karlsson
Haraldur Karlsson
Framleiðendur kenna neytendum um plastvandann.

Haraldur Karlsson

Plast er orðið ómissandi hluti af daglegu lífi okkar en hefur skapað eina alvarlegustu umhverfisógn sem mannkynið hefur staðið frammi fyrir. Míkróplast, agnir minni en 5 millimetrar, er nú að finna alls staðar – í vatni, lofti, jarðvegi og í líkömum okkar.

Rannsóknir hafa sýnt að míkróplast getur smogið í gegnum húð okkar og lungu, og safnast upp í líffærum eins og heila þar sem það getur náð allt að 7 grömmum að meðaltali hjá fullorðnum einstaklingum. Þessar agnir halda áfram að safnast upp með tímanum án þess að líkaminn geti losað sig við þær á skilvirkan hátt. Vísindamenn hafa vaxandi áhyggjur af langtímaáhrifum þessarar uppsöfnunar á heilsu okkar, þar sem míkróplast getur innihaldið eitruð efni og valdið bólgum í vefjum.

Plastframleiðendur hafa á kænlegan hátt fært ábyrgðina yfir á neytendur. Árið 1971 settu drykkjarvöruframleiðendum herferðina „Keep America Beautiful“ af stað af til að beina athyglinni frá eigin framleiðsluaðferðum og yfir á hegðun neytenda. Þessi áróðursherferð skapaði hugmyndina um að mengun væri vandamál einstaklingsins en ekki framleiðandans. Á meðan halda þessi fyrirtæki áfram að framleiða einnota plastvörur í gríðarlegu magni.

Stjórnvöld um allan heim hafa brugðist í að setja skilvirkan lagaramma utan um plastframleiðslu. Þau hafa látið undan þrýstingi frá iðnaðinum og samið veika lagasetningu sem leyfir áframhaldandi offramleiðslu á plasti. Í mörgum tilfellum eru lögin hönnuð til að líta út fyrir að vera umhverfisvæn en innihalda í raun glufur sem fyrirtæki geta nýtt sér. Endurvinnslukerfi eru oft ófullnægjandi og mikið af plasti sem við flokkum endar samt sem áður á urðunarstöðum eða í höfunum.

Til að takast á við þetta vandamál þurfum við að krefjast ábyrgðar frá framleiðendum og stjórnvöldum. Við þurfum að þrýsta á um strangari reglur um plastframleiðslu, bann við óþarfa einnota plasti og raunverulega ábyrgð framleiðenda á vörum sínum allan lífsferil þeirra. Þetta er ekki vandamál sem neytendur einir geta leyst, heldur krefst það kerfisbreytinga á því hvernig við framleiðum, notum og förgum plasti.

Höfundur er myndlistarmaður.

Höf.: Haraldur Karlsson